Sonary zbudowane z nanorurek mogą funkcjonować lepiej niż tradycyjne. Generowanie w nich dźwięku przypomina wytwarzanie grzmotu podczas burzy.
Sonary zbudowane z nanorurek mogą funkcjonować lepiej niż tradycyjne. Generowanie w nich dźwięku przypomina wytwarzanie grzmotu podczas burzy.
Naukowcy z University of Texas w Dallas przepuścili prąd elektryczny przez arkusz nanomateriału zanurzonego w wodzie. Okazało się, że tworzące materiał nanorurki błyskawicznie się nagrzewały. Szybka konwekcja ciepła do otaczającego je powietrza przyczyniała się do produkcji dźwięku na zasadzie podobnej jaka działa podczas tworzenia grzmotu po wyładowaniu atmosferycznym. Uzyskany efekt kompletnie zaskoczył eksperymentatorów – i to dosłownie po stokroć. Badacze spodziewali się raczej, że produkcja dźwięku w tych warunkach będzie słabsza. Tymczasem metoda wytwarzania dźwięku z użyciem arkuszy zbudowanych z nanorurek okazała się 100 razy bardziej skuteczna niż przewidywano.
Tajemnica sukcesu eksperymentu prawdopodobnie tkwi w hydrofobowych właściwościach nanomateriału. Przypuszczalnie pomiędzy warstwą nanorurek a wodą wytwarzała się powietrzna otulina. I ta właśnie gazowa otoczka stanowi o tempie i efektywności produkcji i przekazywania dźwięku.
Trwające teraz badania mają dodatkowo usprawnić technologię, która znalazłaby zastosowanie w sonarach montowanych na podwodnych okrętach lub urządzeniach bezzałogowych. Bodaj najciekawszym sposobem na polepszenie parametrów podwodnego sonaru jest okładanie arkuszy z nanorurkami materiałami dodatkowo izolującymi je od wody. Ta metoda poprawia działanie urządzenia dodatkowo o 10%.
Źródło: News Yahoo
