Nie da się ukryć, że piasek jest bodaj ostatnim surowcem, po którym można byłoby się spodziewać, że przyda się do produkcji paliwa wodorowego.
A jednak -skuteczna technologia wykorzystującą piasek do rozbicia wody na wodór i tlen już istnieje.
Nie da się ukryć, że piasek jest bodaj ostatnim surowcem, po którym można byłoby się spodziewać, że przyda się do produkcji paliwa wodorowego.
A jednak -skuteczna technologia wykorzystującą piasek do rozbicia wody na wodór i tlen już istnieje.
Wymyślili ją badacze z Uniwersytetu Oxford. Istnieje niejako na przekór tym niedowiarkom, którym do tej pory nie udało się tak skonfigurować wzajemnych relacji piasku i wody, by w wyniku tego mariażu powstał wodór. I na przekór tym, co czystą i tanią produkcję wodoru nadal uważają za nieosiągalną, a poprzednie - zakończone niepowodzeniem - próby wytworzenia wodoru z udziałem piasku utwierdziły ich w przekonaniu, iż choć drobniutkich kryształków krzemu mamy pełno koło siebie, na wykorzystanie piaszczystego potencjału przyjdzie jeszcze czas.
Ów czas nadszedł z chwilą, kiedy do produkcji ogniw paliwowych wykorzystano nanodrobinki piasku. Pył ze zwyczajnego piasku wymieszany został z wodą i poddano działaniu temperatury rzędu 70-80 stopni Celsjusza. W tej temperaturze piaszczysty nanoproszek reaguje z wodą i powstaje główny poszukiwany, czyli wodór.
Proste, prawda?
Źródło: Green Diary
