Halloween kontra Dziady [Waszym zdaniem]

Chętnie krytykujemy importowane święta i zalew obcej kultury, ale to przecież naturalne. Świąteczne choinki przyszły do nas z Niemiec, czerwona postać Mikołaja to dzieło firmy produkującej napoje. A patrząc jeszcze wcześniej - samo chrześcijaństwo też sobie zaimportowaliśmy.

Halloween to zwyczaj obchodzony 31 października. Maskarada największą popularnością cieszy się w USA, jednak obchodzona jest również w Kanadzie, Irlandii i Wielkiej Brytanii, a coraz chętniej również w Polsce. Do naszego kraju zwyczaj przyszedł w latach 90. XX wieku. Sama nazwa pochodzi od słów "All Hallows' Eve", co oznacza wigilię Wszystkich Świętych.

Bo zmienia całkowicie wydźwięk święta, jakim jest wigilia Wszystkich Świętych. Wcześniej był to dzień refleksji i pamięci o zmarłych, tymczasem jego amerykańska wersja nie ma z tym nic wspólnego. Impreza, przebrania, horror i dzieciaki proszące o cukierki. Tyle wie o Halloween przeciętny Polak.

A przecież to święto z bogatą tradycją. Jak można przeczytać na Wikipedii:

Kościół chrześcijański przeciwstawił się obchodzeniu Halloween wprowadzając Dzień Zaduszny. Święto w 998 roku wprowadził św. Odylon, francuski benedyktyn i przełożony opactwa w Cluny. W XIV wieku wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych zostało wprowadzone do liturgii rzymskiej i upowszechnione w całym Kościele.

Czyli wbrew powszechnemu mniemaniu wcale nie jest to młode, komercyjne święto wymyślone przez Amerykanów. Choć prawdą jest, że z czczeniem duchów przodków ma już bardzo mało wspólnego. A skąd przebrania i kostiumy? Zakładanie masek i dziwnych strojów miało odstraszać złe duchy.

Dziady wywodzą się z przedchrześcijańskich obrzędów słowiańskich i chodziło w nich o nawiązanie kontaktu ze zmarłymi. Tak jak i w przypadku innych kultur (celtyckie Sahmhain) rozpalano ogniska, przygotowywano poczęstunek, by zapewnić sobie przychylność duchów zmarłych. Wszystko bardziej kameralne i - tak to może ujmijmy - zdecydowanie mniej nastawione na rozrywkę. Co ciekawe, do dzisiaj w niektórych regionach wschodniej Polski, na Białorusi, Ukrainie i części Rosji kultywowane jest wynoszenie symbolicznego jadła, w symbolicznych dwójniakach, na groby zmarłych.

Łatwo potępić Halloween, że amerykańskie, głupie i bez sensu. Ale czy na pewno? Czy nie to samo stało się z naszym Bożym Narodzeniem?

• []Polacy to smutny naród. Przyda nam się kolejne wesołe święto, dzięki któremu zapomnimy na chwilę o prozie życia i skupimy się na kostiumach i cukierkach.[]Można iść na imprezę, na której dziewczyny są tak poprzebierane.[]Udowadnia, że z dyni można zrobić dzieło sztuki (patrz obrazek wyżej).[]Jest światowe, wszyscy je znają, stajemy się częścią globalnej wioski; dobrze znać kody kulturowe. Miło widzieć miny szczęśliwych dzieciaków, z którymi rodzice wytną dynię i dostaną cukierki. Łażenie od rana po grobach może nie być spełnieniem ich marzeń.

A co z Dziadami?

[*]To część naszej kultury i tożsamości narodowej, coś, co jest nasze, wyróżnia nas na tle innych.

[*]Przyda się nam chwila refleksji i spokoju: żyjemy coraz szybciej, coraz mniej czasu mamy dla siebie. Spacer po cmentarzach i wspominanie zmarłych może dać nam całkiem ciekawą perspektywę na to, co jest naprawdę ważne.

[*]Nie warto wkurzać duchów przodków!

[*]Zresztą... zobaczcie sami:

[/list]