Statki widmo na środku pustyni - ponura spuścizna Związku Radzieckiego

Jeśli kiedyś zdarzyłoby się Wam podróżować po pustyni, ostatnią rzeczą, jaką spodziewalibyście się spotkać na swojej drodze, byłyby statki. Jest jedno takie miejsce na ziemi, gdzie rdzewiejące wraki rozrzucone na ogromnym obszarze służą za świadectwo przeszłości. Jaka jest historia tego niezwykłego miejsca?

Jeśli kiedyś zdarzyłoby się Wam podróżować po pustyni, ostatnią rzeczą, jaką spodziewalibyście się spotkać na swojej drodze, byłyby statki. Jest jedno takie miejsce na ziemi, gdzie rdzewiejące wraki rozrzucone na ogromnym obszarze służą za świadectwo przeszłości. Jaka jest historia tego niezwykłego miejsca?

Tak niesamowity widok można obserwować w jednym, szczególnym rejonie świata. Na terenach należących dziś do Kazachstanu i Uzbekistanu znajdowało się niegdyś Jezioro Aralskie - jedno z czterech największych na Ziemi. Wraz z nastaniem Związku Radzieckiego pojawiły się plany wykorzystania gospodarczo tych rejonów - postanowiono, że okoliczne republiki sowieckie staną się największymi producentami bawełny. Do tego potrzeba było jednak ogromnych ilości wody.

Okoliczne suche i pustynne tereny zostały nawodnione dzięki rzekom Amu-daria i Syr-daria. Problem w tym, że to właśnie one dostarczały wodę do jeziora i w wyniku prac irygacyjnych powierzchnia zbiornika zaczynała maleć. Jeszcze w latach 60. XX wieku mieszkańcy okolic Jeziora Aralskiego żyli przede wszystkim z rybołówstwa. Jednak postępująca katastrofa ekologiczna sprawiła, że dziś jedynym świadectwem tego, że niegdyś była tam woda, są porzucone wraki kutrów.

Obecnie podejmowane są próby rewitalizacji części zasobów wodnych jeziora, tak żeby jego północna część znów mogła stać się miejscem, gdzie można łowić ryby, a miasto Aralsk mogło na powrót stać się portem. Niestety na odtworzenie całego jeziora nie ma szans - to zbyt kosztowne i czasochłonne zajęcie, żeby ktokolwiek się go podjął.

Źródło: dailymail