Nanorurki dla energetyki gotowe

Ledwie wczoraj pisałem o przełomowym odkryciu japońskich naukowców w dziedzinie elektroniki molekularnej, a tu kolejny news o sukcesie w skali mikro. Tym razem nie z Japonii, ale USA, i nie dotyczy on elektroniki, ale energetyki. Opracowano metodę ciśnieniowego wytwarzania nanurorek metaliczno-węglowych o dowolnym kształcie i długości. Jakie będą tego konsekwencje?

Ledwie wczoraj pisałem o przełomowym odkryciu japońskich naukowców w dziedzinie elektroniki molekularnej, a tu kolejny news o sukcesie w skali mikro. Tym razem nie z Japonii, ale USA, i nie dotyczy on elektroniki, ale energetyki. Opracowano metodę ciśnieniowego wytwarzania nanurorek metaliczno-węglowych o dowolnym kształcie i długości. Jakie będą tego konsekwencje?

Produkowane obecnie nanorurki nie mają jednego standardu wielkości i właściwości – dzieli się je na kilka klas (w zależności od rozmiaru, własności fizycznych, przewodnictwa elektrycznego itp.). Dlatego też należy je łączyć z nanorurkami metalowymi, co pozwala utrzymać poziom przewodzenia elektrycznego.

Separacja nanorurek oraz ich rozdział według wielkości i przewodnictwa zajmuje dużo czasu, a w dodatku jest drogi i zawodny. Zespół naukowców z Rice University w Houston w Teksasie postanowił coś z tym zrobić i opracował nową metodę ich produkcji nazwaną amplifikacją, która polega ona na wybraniu krótkich nanorurek z czystego metalu i nałożeniu na nie katalizatora.

Tak przygotowane nanorurki umieszcza się w komorze wysokich ciśnień, gdzie panuje kontrolowana, wysoka temperatura, a w powietrzu unosi mieszanina gazów. Na końcach nanorurek metalicznych narastają nanorurki węglowe lub metaliczne o dokładnie o zaplanowanym rozmiarze i kształcie. Po wyjęciu można je przeciąć i cały proces zacząć od nowa.

Zastosowanie amplifikacji pozwoli na wytwarzanie długich nanorurek węglowych i metalicznych o zaplanowanym kształcie i przewodnictwie, które będzie można wykorzystywać w energetyce. W dodatku układy transmisyjne zbudowane z nanorurek są pozbawione jednej z największych wad przewodów z metalu -  ucieczek ładunków elektrycznych. W niekorzystnych warunkach na skutek m.in. ulotów w trakcie przesyłu energii straty mogą sięgnąć nawet 25%.