Najciekawsze eksponaty Międzynarodowego Salonu Przemysłu Obronnego w Kielcach

Zakończył się Międzynarodowy Salon Przemysłu Obronnego w Kielcach – największa w tej części Europy impreza poświęcona obronności, gromadząca wystawców z całego świata. W tym roku wzięło w niej udział 400 firm z 23 krajów. Co ciekawego zaprezentowali polscy wystawcy?

Zakończył się Międzynarodowy Salon Przemysłu Obronnego w Kielcach – największa w tej części Europy impreza poświęcona obronności, gromadząca wystawców z całego świata. W tym roku wzięło w niej udział 400 firm z 23 krajów. Co interesującego zaprezentowali polscy wystawcy?

Jednym z ciekawszych eksponatów był model wozu wsparcia bezpośredniego PL-01. Maszyna jest owocem współpracy gliwickiego OBRUM (Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Urządzeń Mechanicznych) i brytyjskiej firmy BAE Systems.

Ma być uzbrojona w działo o kalibrze 120 milimetrów umieszczone w bezzałogowej wieży. Cała trzyosobowa załoga zostanie umieszczona w kadłubie, a pojazd z napędem hybrydowym ma wyróżniać się wysoką prędkością i możliwością pływania.

Choć PL-01 prezentował się bardzo efektownie, nie zapominajmy, że była to jedynie jeżdżąca makieta, a pojazd nie jest – jak mylnie podają polskie portale – czołgiem, ale wozem wsparcia. Jeśli nie pojawią się nieprzewidziane trudności, prototyp ma być gotowy w 2015 lub 2016 roku, a ewentualne wejście do służby nastąpi około 2022 roku.

MSBS, czyli Modułowy System Broni Strzeleckiej, to opracowywany w radomskiej Fabryce Broni „Łucznik” we współpracy z WAT-em następca używanego obecnie przez wojsko Beryla. Program rozwoju karabinka zasilanego amunicją kalibru 5,56 przewiduje powstanie kilku odmian tej broni: od karabinka w wersji podstawowej po karabinek maszynowy czy karabinek wyborowy.

Obecnie trwają testy pierwszych 100 sztuk tej broni, a ewentualna produkcja seryjna może ruszyć w 2014 roku. Karabinek MSBS ma być standardową bronią polskiego żołnierza przyszłości, wyposażonego w system walki Tytan.

Podczas targów zaprezentowano również polski bezzałogowy śmigłowiec bojowy ILX-27. To wspólne dzieło Instytutu lotnictwa, Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych i Wojskowego Zakładu Lotniczego nr 1 w Łodzi.

Śmigłowiec jest od kilku miesięcy intensywnie testowany na poligonie w Zielonce, a w konstrukcji maszyny zastosowano szereg nowoczesnych rozwiązań, jak m.in. łopaty wirnika głównego wykonane z kompozytu węglowego. ILX-27 ma zdolność przenoszenia 300 kilogramów ładunku przy masie startowej sięgającej 1100 kilogramów.

Śmigłowiec ma realizować różnorodne zadania: od transportu, przez misje zwiadowcze, po zwalczanie broni pancernej za pomocą przeciwpancernych pocisków kierowanych. Podczas targów prezentowano go z czterolufowym karabinem napędowym WLKM, będącym dziełem Zakładów Mechanicznych „Tarnów”.

W czasie kieleckiej imprezy swój publiczny debiut zaliczył Lekki Opancerzony Transporter Rozpoznania Bóbr. Pojazd opracowywany przez Wojskowe Zakłady Mechaniczne S.A. z Siemianowic Śląskich ma zastąpić w polskim wojsku samochody BRDM-2, przygotowane w Związku Radzieckim ponad pół wieku temu.

W sierpniu tego roku Bóbr pomyślnie przeszedł testy fabryczne, a jeszcze w tym roku czekają go kolejne próby, tym razem prowadzone przez Wojskowy Instyt Techniki Pancernej i Samochodowej w Sulejówku. Pokazany podczas targów prototyp nie miał uzbrojenia, które będzie kompletowane w zależności od zamówienia klienta.

Bóbr przy dopuszczalnej masie całkowitej sięgającej 10 ton może przewozić 2 tony ładunku i rozpędzić się do prędkości 120 kilometrów na godzinę, spełniając przy tym normę Euro 3. Zasięg pojazdu wynosi po drodze 1000 kilometrów i spada o połowę w przypadku jazdy terenowej.

Pełna nazwa tej maszyny jest długa i skomplikowana: RUAS/OPH, czyli w tłumaczeniu na polski Śmigłowcowy Bezzałogowy System Powietrzny / Opcjonalnie Pilotowany Śmigłowiec. Maszyna jest wspólnym dziełem zakładów PZL Świdnik i firmy AugustaWestland, a bazuje na polskim śmigłowcu SW-4.

SW-4 Solo RUAS/OPH jest nietypowy. Może odgrywać zarówno rolę śmigłowca bezzałogowego, jak i wykonywać loty załogowe, co znacząco zwiększa zakres wykonywanych zadań. Jako bezpilotowiec SW-4 Solo RUAS/OPH może działać jako maszyna kierowana przez operatora z centrum sterowania i wykonywać loty autonomiczne według zaplanowanego przed startem profilu lotu.

Zaprezentowana maszyna znalazła już pierwszego nabywcę. Koncern AugustaWestland zdobył kontrakt na skonstruowanie dla Wielkiej Brytanii demonstratora służącego badaniu możliwości wykorzystania bezpilotowców przez brytyjską marynarkę. Maszyną, która zostanie użyta w tym programie, jest właśnie SW-4 Solo RUAS/OPH.

Kolejnym debiutantem był Wirus – lekki pojazd przeznaczony dla oddziałów specjalnych i rozpoznawczych. Wirus jest dziełem ZM Tarnów, Maskpol i Cenrex oraz firmy Team Concept i powstał jako odpowiedź na wymagania ogłoszone przed rokiem przez Inspektorat Uzbrojenia.

Wirus ma napęd 4x4, a przy masie własnej wynoszącej 1650 kilogramów może transportować ponad tonę ładunku! Samochód powstał z wykorzystaniem podzespołów Toyoty Hilux i uwzględnia doświadczenia zdobyte przez polskich żołnierzy podczas misji w Iraku i Afganistanie.

Pojazd został wyposażony w klatkę bezpieczeństwa i siedzenia absorbujące wybuchy. Ponadto jest dostosowany do zrzutu na spadochronie lub do transportu przez śmigłowiec, a jego uzbrojeniem mogą być karabiny maszynowe i granatniki automatyczne.

Opracowana przez zakłady Ursus i Pol-Mot uniwersalna, wielozadaniowa maszyna, bazująca na pojeździe Amstaf 6/Argo. Jej twórcy przewidują, że będzie to pojazd wspierający wojska specjalne, służby ratunkowe lub oddziały wartownicze.

W zależności od potrzeb może zostać wyposażony w kamery i specjalistyczne urządzenia obserwacyjne i być zdolny do działań autonomicznych lub pod kontrolą operatora. W wersji przeznaczonej dla oddziałów wartowniczych platforma może mieć m.in. paralizator elektryczny lub wyrzutnik sieci.

Ciekawą możliwością jest zamontowanie na pojeździe składanego, mobilnego ekranu przeciwwybuchowego, dzięki któremu będzie można oddzielić potencjalne ofiary od zamachowców lub miejsca podłożenia ładunku wybuchowego. W obecnej konfiguracji pojazd jest zdolny do transportowania 350 kilogramów ładunku i 6-godzinnej jazdy z prędkością 20 kilometrów na godzinę. Dzięki łączności radiowej w optymalnych warunkach może być sterowany z odległości do 13 kilometrów.

Dwa lata temu Centrum Rozwojowo-Wdrożeniowe Telesystem Mesko zaprezentowało pierwszą wersję systemu rakietowego Kusza. Założeniem tego projektu było zwiększenie prawdopodobieństwa zniszczenia celu dzięki umieszczeniu na wyrzutni kilku gotowych do odpalenia pocisków przeciwlotniczych Grom, wydłużenie gotowości bojowej zestawu i zapewnienie mu możliwości pasywnego wykrywania celów zarówno w dzień, jak i w nocy.

W Kuszy zamontowano celownik kolimatorowy, awaryjny celownik optyczny i przewidziano możliwość dołączenia kamery telewizyjnej lub termowizyjnej. Jako nośnik dla MSR zaplanowano pojazd Polaris Ranger 800 w układzie 6x6 oraz Toyotę Hilux i właśnie w tej drugiej wersji pokazano Kuszę na tegorocznych targach.

Poza wersją mobilną zaprezentowano również platformę stacjonarną. Jej masa wynosi zaledwie 40 kilogramów, dzięki czemu może być w prosty sposób demontowana i przenoszona.