Mikrosilniki odrzutowe wielkości pięciogroszówki? Pewnie, że możliwe!

Korekta położenia satelity wymaga potężnego silnika do wykonania nawet niewielkiego ruchu. Tylko co zrobić, gdy dobrodziejstwa miniaturyzacji sprawiły, że satelity są malutkie? Trzeba w MIT opracować malutkie silniczki.

Korekta położenia satelity wymaga potężnego silnika do wykonania nawet niewielkiego ruchu. Tylko co zrobić, gdy dobrodziejstwa miniaturyzacji sprawiły, że satelity są malutkie? Trzeba w MIT opracować malutkie silniczki.

Niewielkie satelity w formie sześcianu 30x30cm stają się coraz popularniejszym sposobem na orbitalną transmisję danych i nie tylko. Potężne konstrukcje wielkości autobusu odchodzą w technologiczny niebyt dzięki wciąż trwającej miniaturyzacji. Minisatelity dzielą jednak wiele cech ze swoimi starszymi i większymi kuzynami. Jedną z nich jest konieczność korekty pozycji względem orbity i stacji naziemnych. Do tego potrzebny jest niezawodny i mocny napęd.

Naukowcy MIT opracowali do tego celu mikrosilniki odrzutowe wielkości pięciogroszówki. Poszczególne elementy tego niezwykłego silnika mierzą kilka mikrometrów. Zasada działania opiera się na systemie magnetycznej lewitacji, który zawiera 500 mikroskopijnych dysz emitujących strumienie jonów. Strumienie te są w stanie wytworzyć pęd odpowiedni do przesunięcia niewielkiego satelity na wymaganą pozycję.

Mikrosilniki przeszły już pierwsze próby w komorach próżniowych, a efekt tych prób był co najmniej zadowalający.

Na orbicie znajduje się już ponad 20 satelitów niewiele większych od kostki Rubika. Niestety, brak silników skazuje te małe cuda techniki na niechybną śmierć po nieplanowym spadnięciu w atmosferę ziemską. Te, które nie spadną, staną się kosmicznym złomem zagrażającym satelitom czynnym. Mikrosilniki mogłyby skierować nieczynne już satelity w kierunku Ziemi i tym razem planowo zutylizować je gdzieś w oceanie.

Źródło: MIT