Zaha Hadid okiem Franca Di Capui [wideo]

Dziś nawiązanie do wtorkowego wpisu o bogotańskim projekcie Zahy Hadid. Korzystając z wrażliwego na detal i piękno oka architekta Franca Di Capui, zapraszam na wideozwiedzanie dwóch architektonicznych dzieł Zahy Hadid.

Dziś nawiązanie do wtorkowego wpisu o bogotańskim projekcie Zahy Hadid. Korzystając z wrażliwego na detal i piękno oka architekta Franca Di Capui, zapraszam na wideozwiedzanie dwóch architektonicznych dzieł Zahy Hadid.

Poprzednim razem prezentowałem, w jaki sposób Di Capua odbiera budynki zaprojektowane przez Le Corbusiera. Dziś tematem są dwa zrealizowane projekty Hadid i jej współpracowników. O ile ostatnio Di Capua zafundował nam obcowanie z klasyką modernistycznej architektury, to teraz mamy do czynienia z jak najbardziej współczesną architekturą z najwyższej światowej półki.

Mobile Art Chanel Contemporary Art Container

Pawilon Chanel został zaprojektowany jako ruchome (przewoźne) centrum wystawiennicze. Ukończone w 2008 r., jest od tamtej pory w podróży. Gościło już w Hongkongu, Tokio, Nowym Jorku. Obecnie stoi w Paryżu, a w planach ma jeszcze Londyn i Moskwę. Sponsorami obiektu były, jak łatwo zgadnąć, firma Chanel oraz Institut du Monde Arabe.

Rzeźbiarska bryła pawilonu składa się ze zbiegających się spiralnie serii zachodzących na siebie łuków. Wyoblone linie nawiązują do stylu Chanel, ale są też znakiem rozpoznawczym emocjonalnej i kobiecej architektury Hadid. Sztuczne oświetlenie wnętrz umieszczone jest za półprzezroczystymi panelami, dzięki czemu w środku panuje iluzja przenikającego światła słonecznego. W ten sposób chciano osłabić odczuwanie granicy pomiędzy wnętrzem budynku a otoczeniem. Połyskliwe zewnętrzne powierzchnie ścian potęgują efekt wizualny, gdy oświetla się je różnokolorowym światłem. Podstawowym materiałem budowlanym były 74 t stali. Pawilon o powierzchni 700 m2 zaprojektowano tak, aby na rozłożenie lub złożenie wystarczył tydzień. Pawilon to dzieło Hadid i Patrika Schumachera oraz Thomasa Vietzkego i Jensa Borstelmanna.

MAXXI – Narodowe Muzeum Sztuki XXI wieku

Rzymskie muzeum MAXXI (angielskojęzyczny akronim Museum of the Arts of XXI Century) zostało sfinansowane przez włoskie Ministerstwo Kultury. Budowano je dekadę, od 1998 r. Otwarty w 2010 r. budynek zaskakiwał swą nowoczesną formą wpisaną w tradycyjną pod względem architektonicznym okolicę (stojące po sąsiedzku dawne koszary). Ale nie mogło być inaczej, skoro było to pierwsze włoskie muzeum poświęcone wyłącznie sztuce nowoczesnej, awangardowej.

Według wizji Hadid zdecydowane linie bryły budynku dobrze oddają jego miejski charakter i powielają urbanistyczny porządek architektoniczny. Są zgodne z przebiegiem głównych arterii komunikacyjnych dzielnicy. Wnętrze pozbawiono wyraźnych granic między pomieszczeniami. Ciągi komunikacyjne przenikają się. MAXXI ma być bardziej obszarem architektonicznym niż budynkiem. Głównymi założeniami przy projektowaniu MAXXI były konceptualizm, wielokulturowość, interdyscyplinarność - cechy sztuki nowoczesnej. Ma je odzwierciedlać także kształt budynku przypominający literę L, jak wolność (od fr. liberation). Materiały budowlane (szkło, stal, cement) w stonowanych odcieniach nie przytłaczają i nie odrywają od prezentowanej sztuki. Za projektem stoją Zaha Hadid, Patrik Schumacher i Gianluca Racana.