Pustynny rabarbar inspiruje inżynierów

Mamy kolejny dowód na geniusz natury.

Niewielka, odkryta kilkadziesiąt lat temu roślina, znana jako pustynny rabarbar, a oficjalnie nazwana Rheum palaestinum, stała się inspiracją dla inżynierów projektujących systemy nawadniające i zbierające wodę deszczową.

Sekret tej rośliny tkwi w budowie liści.

Mamy kolejny dowód na geniusz natury.

Niewielka, odkryta kilkadziesiąt lat temu roślina, znana jako pustynny rabarbar, a oficjalnie nazwana Rheum palaestinum, stała się inspiracją dla inżynierów projektujących systemy nawadniające i zbierające wodę deszczową.

Sekret tej rośliny tkwi w budowie liści.

Powierzchnia blaszki liściowej pustynnego rabarbaru jest silnie pofałdowana, pełno na niej rowków i zagłębień, które układają się w misterny wzór, przypominający miniaturowe dorzecze. Dzięki takiej budowie roślina jest w stanie zebrać 16x więcej wody niżeli inne gatunki. Pozwala to jej przetrwać w trudnych, suchych warunkach środowiskowych. Większość roślin terenów ubogich w wodę charakteryzuje się liśćmi o skrajnie zredukowanej powierzchni blaszki. Pustynny rabarbar wręcz przeciwnie.

Naukowcy z Uniwersytetu w Hajfie uważają, że gdyby przy budowie systemów odzyskujących deszczówkę zastosować te same reguły, które charakteryzują liście pustynnego rabarbaru, wydajność tych pierwszych wzrosłaby kilkunastokrotnie.

Co dla ludzi mieszkających na terenach, gdzie deszcz i deszczówka to jedne z najcenniejszych dóbr, oznaczałoby zamontowanie tego typu instalacji, chyba nie trzeba tłumaczyć.

Źródło: Ecofriend