Ćpanie na ekranie: najciekawsze fikcyjne narkotyki z filmów

Filmów z narkotykami w tle nakręcono wiele – wystarczy wspomnieć „Las Vegas Parano”, „Requiem dla snu” czy „Trainspotting”. Co ćpają ich bohaterowie? Lista nielegalnych substancji jest długa, ale zazwyczaj niezbyt odkrywcza. Tym razem poszukamy czegoś ciekawszego – narkotyków, które istnieją jedynie w filmach.

Co jest źródłem wszelkiego zła? Dla chrześcijan będzie to Szatan, dla mizoginów kobieta a dla libertarian ZUS. Dla społeczeństwa przedstawionego w „Equilibrium” źródłem złego są emocje, a zatem aby zapanował pokój i dobrobyt, wystarczy się ich pozbyć. W tym celu obywatele pod światłym przewodnictwem umiłowanego Ojca i rządzącego w jego imieniu Konsula zażywają prozium – substancję, wygłuszającą emocje. A przy okazji, tak dla pewności, niszczą wszystko, co owe emocje może wywoływać, jak np. obrazy dawnych mistrzów.

Wszyscy dobrze wiemy, że książki historyczne bezczelnie kłamią, informując o podbiciu przez Cezara całej Galii – wielki wódz nie był przecież w stanie pokonać mieszkańców pewnej niewielkiej, nadmorskiej wioski, zamieszkanej przez dzikożerców w pasiastych portkach. Tajemnicą ich upartego oporu był magiczny napój, dający – przy rozsądnym dawkowaniu – nadludzką moc i szybkość. Przy dawkowaniu nierozsądnym napój odbiera rozum, czego dowodzą losy Gerarda Depardieu, grającego rolę Obeliksa, który w dzieciństwie wpadł do kotła z magicznym napojem.

Warto odnotować, że w środkowej Europie liczni śmiałkowie usiłują skopiować galijską miksturę, przygotowując alkoholowy specjał nazywany „kociołkiem Panoramiksa”.

Gdy państwo za sprawą głupiego prawa nie chce, aby uzdolnieni absolwenci farmakologii pracowali dla wspólnego dobra, pracę zaoferuje im ktoś inny. Grany przez paradującego w kilcie Samuela L. Jacksona Elmo McElroy miał w młodości pecha, ale zdobyta na studiach wiedza nie zmarnowała się. Wykorzystał ją do stworzenia substancji o nazwie POS 51 – narkotyku łatwego w produkcji i 51 razy silniejszego od ecstasy, opiatów, amfetaminy i kokainy.

Nietypowego narkotyku nie mogło zabraknąć w moich ulubionych „Windykatorach” – opowieści o trudnym losie zawodowców, odzyskujących od niesolidnych dłużników kupione na kredyt, sztuczne organy. W tym przypadku jest to Q, dający efekt podobny do mieszanki heroiny i ecstasy. A do tego pomaga nowym organom przyjąć się w ciele właściciela i uśmierza ból, więc jest idealnym lekarstwem dla osób po przeszczepach.

Co zrobić, by wymiar sprawiedliwości stał się w końcu efektywny i skuteczny? Zamiast mnożyć posady, wystarczy połączyć kompetencje policjantów, prokuratorów i katów, tworząc stróża prawa, przed którym nawet Cersei Lannister, zamaskowana jako przywódczyni gangu Ma-Ma poczuje respekt. Niewiele łączy „Dredda” Pete'a Travisa z 2012 roku z uroczo przerysowanym „Sędzią Dreddem” z lat 90, jednak fabuła serwuje nam to, co dobrze znamy - głównym problemem mieszkańców gigantycznej metropolii Mega-City One stałą się przestępczość, napędzana przyspieszającym percepcję narkotykiem o nazwie Slo-Mo.

Chcesz, aby twoje dzieci miały piękne, niebieskie oczy? Nie przejmuj się genetyką – wystarczy karmić je najcenniejszą substancją we Wszechświecie. W końcu, jak mawiała księżniczka Irulan:

Najcenniejszym dla nas surowcem jest przyprawa zwana melanżem. Przyprawa przedłuża życie. Przyprawa rozszerza świadomość. Przyprawa jest kluczem do międzygwiezdnych podróży. Nawigatorzy Gildii Planetarnej, od czterystu lat ulegali mutacji i wykorzystują gaz z przyprawy do zaginania przestrzeni. To pozwala podróżować po wszechświecie bez ruszania się z miejsca.

Nuke to nowy, niezwykle uzależniający narkotyk, który pojawił się na ulicach Motocity, dając RoboCopowi po raz kolejny możliwość wykazania się w roli skutecznego stróża prawa. Z perspektywy lat pomysł, by wymyślać specjalny, wyjątkowy narkotyk tylko po to, by pokazać degenerację Detroit wydaje się zabawny – jak się okazuje by doprowadzić miasto do upadku w zupełności wystarczyło połączenie kredytów hipotecznych i związków zawodowych.

Są książki, których lepiej nie przenosić na ekran. Wygląda na to, że zalicza się do nich „Nowy wspaniały świat” Aldousa Huxleya, który – jak pokazują dwie ekranizacje – w wersji filmowej wyraźnie traci. Nieodłącznym elementem huxleyowskiej antyutopii jest soma, czyli substancja, o której zapewne po cichu marzą politycy w każdym demokratycznym kraju. Narkotyk eliminuje stany lękowe, zapobiega depresji i eliminuje negatywne emocje, pozwalając skupić się na teraźniejszości. A na dodatek nie powoduje kaca.

Mam słabość do filmów, które zawodowi krytycy mieszają z błotem. A wykreowany w Looperze świat, który w gruncie rzeczy różni się od naszego tym, że samochody mogą latać, a narkotyki mają formę kropli do oczu wydaje się, paradoksalnie, całkiem wiarygodny. Pudrowanie nosa czy zakrapianie gałki ocznej – metody się zmieniają, efekt pozostaje ten sam.

Jak wygląda amerykański sen we współczesnym wydaniu? Przebycie drogi od pucybuta do milionera przestało być modne wraz z końcem systemu walutowego z Bretton Woods. Po co się męczyć, jeśli istnieje droga na skróty? Dzięki pigułkom o nazwie NZT-48 niespełniony pisarz z problemami nie tylko może cieszyć się nietypową dla siebie lotnością umysłu, ale zaczyna zarabiać i – o ile ludzkie życie nie jest dla niego zbyt cenne – ma wszelkie predyspozycje, by podążyć drogą błyskotliwej kariery politycznej, wytyczonej w innych okolicznościach przez Franka Underwooda.