Pussy Hunt | recenzja horroru Paranormal Activity 2
Piła się kończy (rzekomo), więc trzeba była znaleźć nową serię na coroczny Halloween. A co nadaje się najlepiej? Oczywiście historie o duchach i demonach. Tak się złożyło, że Paranormal Activity odniósł niebywały sukces, więc mamy pretendenta do kolejnej kinonoweli w klimacie grozy. A że seria na pewno się rozwinie, o tym może świadczyć sukces drugiej części - w weekend otwarcia zarobiła niesamowite 41 mln \((budżet to niecałe 3 mln\)).
Piła się kończy (rzekomo), więc trzeba była znaleźć nową serię na coroczny Halloween. A co nadaje się najlepiej? Oczywiście historie o duchach i demonach. Tak się złożyło, że Paranormal Activity odniósł niebywały sukces, więc mamy pretendenta do kolejnej kinonoweli w klimacie grozy. A że seria na pewno się rozwinie, o tym może świadczyć sukces drugiej części - w weekend otwarcia zarobiła niesamowite 41 mln \((budżet to niecałe 3 mln\)).
Nie ukrywam, że jestem fanem pierwszej części, która zrobiła na mnie spore wrażenie. Rozumiem także, że film może się nie podobać, dlatego z miejsca uprzedzam ? przeciwnicy pierwszej części mogą spokojnie zostać w domu. Sęk w tym, że kontynuacja może niekoniecznie przypaść do gustu również zwolennikom oryginału...
Każdy średnio zorientowany kinoman zna odwieczną zasadę sequeli ? więcej tego, więcej tamtego, ogólnie więcej wszystkiego. Innymi słowy, zapowiadała się ostra jazda bez trzymanki, jeśli ktoś jest wrażliwy na skrzypienie, głośne kroki i inne dziwne odgłosy. Twórcy Paranormal Activity 2 pokazali jednak widzom język i zrobili wszystko na przekór niepisanym zasadom. Zamiast ?więcej?, mamy ?mniej? ? mniej ingerencji demona, mniej gęsiej skórki, za to więcej gadania. Manifestacje, owszem, są, ale głównie mowa tu o spadających przedmiotach, gasnących światłach i innych mało efektownych nowinkach. To już było ? chcemy czegoś nowego! Akcja rozkręca się dopiero pod koniec i wtedy otrzymujemy namiastkę klimatu części pierwszej. Szkoda, że tak późno i w tak małej ilości.
Twórcy postawili za to na bardziej rozbudowaną historię. Sequel jest w gruncie rzeczy prequelem, który bardzo zgrabnie połączono z poprzednikiem ? dlatego nie dziwi obecność Katie i Micah. Bohaterka pojawia się na ekranie dość często i kolejny raz odgrywa kluczową rolę, mimo że fabuła nie koncentruje się bezpośrednio na jej osobie. Co ważniejsze, część nie do końca wyjaśnionych wątków z jedynki nabiera teraz sensu. Na głównym planie mamy za to rodzinę (siostra Katie), która jest nawiedzana przez demona, gdy w domu pojawia się nowy potomek ? chłopiec o imieniu Hunter. Dziecko miało zapewnić większą dawkę grozy, ale twórcy chyba niechcący położyli zbytni nacisk na wątki obyczajowe..
Paranormal Activity 2 niestety rozczarowuje. Zamiast większej dawki horroru, dostaliśmy większą dawkę humoru (sic!), co nie byłoby takie złe, gdyby film potrafił dostarczyć także solidnej dawki adrenaliny. Sequel jest dowodem na to, że formuła wypaliła się po pierwszej części. Albo inaczej, formuła jest dobra, ale w kontynuacji zabrakło większej dynamiki. Jeśli kogoś nudziła pierwsza część, na drugiej bez wątpienia zaśnie. Sweet dreams.
PS. Zastanawiam się, o co chodzi z ograniczoną do jednej osoby obsadą filmu na wielu portalach filmowych (IMDb, Filmweb). Przecież występuje tam m.in. Sprague Grayden, znana serialowa aktorka (Sons of Anarchy, Jerycho, 24), którą raczej trudno zaliczyć do ?nieznanych twarzy?. Stwarzanie pozoru ?realności? jest, delikatnie mówiąc, głupie.
PS.2. Co miał oznaczać niewidoczny w lustrze dzieciak na plakacie i zwiastunach? Przez cały seans czekałem na jakieś sensowne wytłumaczenie tej ciekawostki, a otrzymałem jedno wielkie zero. Jeśli miało to nam w jakikolwiek sposób zasugerować finał, to znowuż pomysł kompletnie nietrafiony.
PS.3. Nie sądziłem, że to napiszę, ale w porównaniu do sequela o wiele bardziej do gustu przypadł mi Paranormal Entity ze studia Asylum. Postradałem rozum?
Zobacz także: Zwiastun Paranormal Activity 2: Tokio Night
Foto: Impawards, Screenrant,