Zaobserwowano superwichry na planecie pozasłonecznej

Kwiecień, maj i czerwiec mieliśmy do bani. Padało, wiało, a od czasu do czasu przetaczały się burze. Gdybyśmy jednak mieszkali na planecie o dość nieciekawej nazwie HD209458b, było o wiele gorzej.

Kwiecień, maj i czerwiec mieliśmy do bani. Padało, wiało, a od czasu do czasu przetaczały się burze. Gdybyśmy jednak mieszkali na planecie o dość nieciekawej nazwie HD209458b, było o wiele gorzej.

HD209458b znajduje się 150 lat świetlnych od Ziemi i jest sporo większa od naszego globu. Ma 0,6 masy Jowisza i należy do grupy zwanej "gorącymi Jowiszami" (są to planety mające orbitę bardzo blisko gwiazdy macierzystej). Na jej powierzchni panuje temperatura około 1000°C - nie planujcie więc tam kosmicznych wakacji. Co jednak dość istotne - nie obraca się ona wokół własnej osi, przez co jej "ciemna strona" jest cały czas chłodniejsza. Sprawia to, że na HD209458b szaleją huragany, które są dla nas po prostu niewyobrażalne. Nie zaobserwowano bowiem w historii ludzkości wiatrów pędzących z szybkością 10 tysięcy kilometrów na godzinę.

Zespół badawczy z Leiden Observatory w Holandii obserwował wypełnioną sodem, tlenem i węglem atmosferę i wypatrzył przypadkowo tlenek węgla poruszający się z olbrzymimi prędkościami między obydwoma stronami planety. Stało się to niezbitym dowodem na szalejące huragany. Są to zarazem pierwsze obserwacje wiatrów w atmosferze planety pozasłonecznej. Nadto udało się również zmierzyć prędkość orbitalną planety oraz stężenie zabójczego dla organizmów żywych tlenku węgla. Czyli 3 w 1. Wyniki obserwacji zasilą dość sporą bibliotekę na temat tej ezgoplanety, na którą składają się poświęcone jej 362 prace naukowe. Jeśli by zaś kogoś interesowały szczegóły techniczne obserwacji, odkryć na HD209458b dokonano za pomocą teleskopu VLT (Very Large Telescope) należącym do Europejskiego Centrum Południowego (ESO). teleskop wspomagał niesamowicie precyzyjny spektrograf CRISES.

Na ilustracji: artystyczna wizja HD209458b.

Źródło: www.astronomia.pl