Edukacja online staje się coraz bardziej popularna. Komputer to nie tylko narzędzie pracy, ale też źródło rozrywki i wiedzy, z którego coraz częściej korzystają uczniowie. Na studiach powstają platformy zdalnego nauczania. Po szkole dzieciaki coraz więcej czasu spędzają przed ekranem monitora. Nie bez powodu zatem maluchy końca XX i początku XXI wieku określa się mianem pokolenia informatycznego. Nawet dla małych dzieci komputer stał się tak samo oczywistym sprzętem domowym, jak lodówka czy telewizor. Nie warto zatem zabraniać maluchom korzystania z komputera czy Internetu, ale warto zachęcić ich do mądrego korzystania z zasobów, jakie oferuje przestrzeń wirtualna. Jak rozsądnie wykorzystać komputer do rozwoju dzieci, by nie stał się tylko narzędziem do grania w „strzelanki” i innego rodzaju gry komputerowe?
Internet a nauka
Sam Internet i komputer nie jest zły. Niepoprawny może być jednak sposób użytkowania komputera przez dzieci, dlatego to rodzice powinni zwracać uwagę, jakie strony internetowe odwiedzają ich latorośle. W XXI wieku komputer stał się niezbędnym narzędziem pracy. Pracodawcy coraz bardziej zwracają uwagę na wiedzę „know-how”, dlatego poza klasycznym systemem nauczania warto zwrócić uwagę na możliwość edukacji dzieci podczas zabawy czy edukacji online. Już system oświaty zauważył potrzebę wprowadzania maluchów w świat informatyki, dlatego już od pierwszej klasy szkoły podstawowej dzieci mają zajęcia informatyczne, a do podręczników dokłada się płyty CD, które stanowią sposób na uzupełnienie treści zawartych w zwykłych książkach i są atrakcyjnym sposobem na sprawdzenie opanowanych przez uczniów treści. W postaci rebusów, gier i układanek dziecko może samo dowiedzieć się, co już potrafi, a nad czym jeszcze musi popracować.
Dzięki pracy na komputerze dziecko ma szanse kształtować wiele aspektów rozwoju poznawczego i emocjonalnego – spostrzegawczość, refleks, samodyscyplinę, samodzielność, konsekwencję, cierpliwość, wyobraźnię przestrzenną, logiczne myślenie, kreatywność itp. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że gry komputerowe online nie zawierają żadnych walorów edukacyjnych. A jednak! Maluch podczas kolorowania obrazków ćwiczy koordynację wzrokowo-ruchową i utrwala nazwy kolorów. Układając puzzle, ćwiczy spostrzegawczość i zdolność myślenia. Łączenie cyferek trenuje zdolności manualne i utrwala zapamiętywanie liczb i ich prawidłowej kolejności. Dyktanda online pozwalają utrwalać zasady poprawnej pisowni. Wiele serwisów edukacyjnych dla dzieci oferuje ćwiczenia ortograficzne – podzielone albo na wiek (klasy I-III, IV-VI), albo na zakres treści (rz, ż, h, ch, u, ó) i poziom trudności. Dyktanda elektroniczne to połączenie nauki z zabawą. Większość zadań dla dzieci w Internecie kończy się podsumowaniem w postaci osiągniętego wyniku i możliwości sprawdzenia swoich błędów. Dzięki temu dziecko uczy się na własnych błędach.
Edukacja online nie ogranicza się do gier dla najmłodszych – ubieranek, kolorowanek, puzzli, labiryntów, symulatorów fabryk i sklepów czy gier logicznych. W Internecie można znaleźć wiele stron dla dzieci, które ułatwiają im naukę konkretnych przedmiotów szkolnych, jak: matematyka, fizyka, ortografia, geografia czy języki obce. Komputer nie musi być wyłącznie sposobem na zabicie wolnego czasu, np. przesiadując na portalach społecznościowych. Może stać się też narzędziem kształcenia. Wielu nauczycieli korzysta już ze zdobyczy cywilizacji, np. polecając uczniom wysłanie wypracowania e-mailem albo wykonanie prezentacji multimedialnej na określony temat. Komputer i Internet to nie tylko forma rozrywki, to też forma nowoczesnej edukacji, z której warto korzystać.
Bibliografia
*Andrzejewska A., (Nie)bezpieczny komputer. Od euforii do uzależnień, Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej, Warszawa 2008, ISBN 978-83-89600-48-6.
Danowski B., Krupińska A., Dziecko w sieci, Wydawnictwo Helion, Warszawa 2007, ISBN 978-83-246-1057-0.
Huber F., Rodzice offline? Jak nawiązać kontakt ze skomputeryzowanym dzieckiem?, PZWL, Warszawa 2003, ISBN 83-20027-97-7.
Shumann H.G., Komputer dla dzieci, Klub dla Ciebie, Warszawa 2001, ISBN 978-83-88729-45-4.*
Kamila Krocz