Kilka miesięcy temu pisałam o tym, co powoduje, że jesteśmy nudni dla innych. Mówienie głównie o sobie, brak aktywnego słuchania innych i stosowanie zamkniętych pytań to nasze największe błędy. Jest jednak jeszcze jedna istotna rzecz- monotematyczność naszego dyskursu. Oczywiście, jeśli spotykasz się w grupie specjalistów od konkretnego tematu jasnym jest, że wasze rozmowy będą koncentrować się wokół tego co was interesuje ? i nikt dla nikogo nie będzie nudny. Jednak w typowej rozmowie w której spotykają się różny ludzie, z różnych środowisk, hermetyczność rozmowy powoduje, że ?stajemy się dla rozmówcy nudni.
Kilka miesięcy temu pisałam o tym, co powoduje, że jesteśmy nudni dla innych. Mówienie głównie o sobie, brak aktywnego słuchania innych i stosowanie zamkniętych pytań to nasze największe błędy. Jest jednak jeszcze jedna istotna rzecz- monotematyczność naszego dyskursu. Oczywiście, jeśli spotykasz się w grupie specjalistów od konkretnego tematu jasnym jest, że wasze rozmowy będą koncentrować się wokół tego co was interesuje ? i nikt dla nikogo nie będzie nudny. Jednak w typowej rozmowie w której spotykają się różny ludzie, z różnych środowisk, hermetyczność rozmowy powoduje, że ?stajemy się dla rozmówcy nudni.
Podczas radosnych miesięcy spędzonych przeze mnie na laniu piwa w barze i tworzeniu fantazyjnych (mniej lub bardziej) drinków, miałam okazję poznać ogromną masę ludzi. Po jakimś czasie barman dzieli swoich klientów (pod względem tego jak interesującymi są rozmówcami) na trzy kategorie ? ?ciekawy klient? ?nudny klient? i ?o Boże, to znowu on?. Dwie ostatnie kategorie łączy nieumiejętność prowadzenia rozmowy w żadnym, poza jednym wybranym, temacie. Ostatnia kategoria cechuje się zaś jeszcze jednym dodatkiem ? rozmowa dotyczy zawsze a) pracy; b) nieudanego życia prywatnego
To co jest w tym wszystkim najlepsze to nie to, że ludzie nie potrafią rozmawiać na różne tematy, ale to, że im się po prostu nie chce. Skoncentrowany na sobie, egocentryczny człowiek nawet nie wie, że zadręcza innych stale tymi samymi historiami. Najczęściej dotyczącymi pracy. Możesz nawet mieć ciekawą pracę, która obiektywnie dla większości osób jest interesująca i niebanalna? nie zmieni to jednak faktu, że kilkukrotne opowiadanie o niezwykle podobnych historiach z pracy - zawsze stanie się nudne.
Jak zatem opowiadać o pracy, aby nie było nudno?
- jeśli przedstawiasz rozmówcy historię z twojej pracy, to jedyne historie jakie powinieneś przytaczać to te, które są historiami zabawnymi (mało kogo obchodzi fakt, że Kasia z marketingu opracowała nową strategię dla produktu, jeśli nie zdarzyło się przy tym coś wyjątkowo zabawnego; przy okazji zabawne historie z pracy praktycznie zawsze dotyczą wpadek i wypadków)
- nie wprowadzaj zbyt dużo osób, których twój rozmówca nie zna ? po jakimś czasie się zagubi i słuchanie ciebie stanie się dla niego męczące
- jeśli możesz nawiązuj w trakcie rozmowy do tematów znanych rozmówcy z jego pracy (jeśli wasze prace są tak różne, że się nie da ? po prostu nie rozmawiaj o pracy)
- nie opowiadaj o tym jak cudowna jest twoja firma i jak bardzo się dzięki niej rozwijasz / bogacisz / świetnie bawisz- jeśli rozmawiasz z osobą która bezskutecznie szuka pracy (to nie powoduje, że jesteś nudny, ale w efekcie działa podobnie ? twój rozmówca nie ma ochoty zbyt często z tobą rozmawiać ? czy ty miałbyś ochotę rozmawiać z kimś, kto ci stale przypomina że jesteś nieudacznikiem?)
Teraz proponuję zastanowić się nad tym, czy nie mówisz zbyt często o swojej pracy. Możesz mieć trudność w tym aby to określić (zwłaszcza, jeśli rzeczywiście jesteś monotematyczny) zapytaj więc o zdanie 2-3 najbliższe osoby. Jeśli będą zgodne w tym, że nieco przesadzasz, podczas kolejnego spotkania z przyjaciółmi staraj się nie wychodzić na temat twojej pracy ? nawet jeśli miałbyś się cały wieczór nie odzywać ? może dzięki temu nauczysz się słuchać?