Niesamowite, piękne i odrażające. Eksponaty z National Library of Medicine [TOP 12]

Rentgen czaszki Hitlera, przekroje zmumifikowanych ciał ludzkich czy rosyjski katalog przypadków dermatologicznych to tylko niektóre z atrakcji, jakie znajdują się w największej bibliotece medycznej. To niewielki fragment ogromnego naukowego księgozbioru. Jakie tajemnice kryje historia medycyny?

Narodowa Biblioteka Medyczna jest największym na świecie zbiorem publikacji poświęconych sztuce leczenia. Placówka finansowana przez rząd USA ma ponad 7 milionów pozycji w katalogu, wśród których są książki, rękopisy, mikrofilmy oraz inne przedmioty związane z medycyną. Przy okazji publikacji albumu "Hidden Treasure", wydanego na 175-lecie biblioteki, możemy przyjrzeć się ich najciekawszym przykładom.

Atlas topografii anatomicznej, 1911 r.

Ta niezwykła książka zawiera zdjęcia zmumifikowanych i pociętych ciał ludzkich przeznaczonych do badań anatomicznych. Nieco makabryczna metoda była zupełną nowością na początku XX wieku, a jej autor Eugène-Louis Doyen był mocno krytykowany za swoje badania. Dziś uważa się, że był prekursorem technik, jakie stosują artyści pokroju

To jedno z pięciu znanych zdjęć rentgenowskich głowy Adolfa Hitlera. Zdjęcie pochodzi z dokumentacji lekarskiej zdobytej przez amerykański wywiad. Wśród nich znajdowały się również notatki lekarzy, spis dentystyczny oraz elektrokardiogramy. Materiały zostały odtajnione w 1958 roku.

Kliniczne przypadki dermatologiczne, 1887 r.

W książce Michaiła Porfirowicza Masurowa z 1887 roku znalazło się wiele najdziwniejszych przypadków klinicznych. Na zdjęciu pokazany został artykuł na temat "włochatego człowieka".

Powyższe kadry pochodzą z niemego filmu autorstwa Jamesa D. Page'a. Nagranie dokumentuje 18 przypadków schizofrenii, jednocześnie obnażając niewielką wiedzę na temat natury i przyczyn choroby. Do dziś wiele jej aspektów jest przedmiotem dyskusji lekarzy.

Chirurgia eksperymentalna - rysunki, 1929-30 r.

Powyższy rysunek jest autorstwa Williama P. Diduscha i przedstawia operację W. M. Firora rodem z horroru. Zabieg przewidywał zszycie dwóch psów szyjami i połączenie żyły szyjnej jednego z tętnicą szyjną drugiego i na odwrót. Niestety trudno powiedzieć, czy to było jedynie rozważanie teoretycznej możliwości, czy ktoś naprawdę próbował przeprowadzić taką operację.

Huber the Tuber, 1943 r.

Ilustrowana książka Harry'ego A. Wilmera została wydrukowana dla Państwowego Stowarzyszenia Gruźlicy. Publikacja przedstawiała prątka gruźlicy, tytułowgo Hubera, i jego przygody w Ziemi Obiecanej Płuc. Autor stworzył rysunki, kiedy sam chorował na gruźlicę.

Autorzy tego wydania chcieli przede wszystkim, aby ilustracje były jak najpiękniejsze i jak najbardziej wyidealizowane. Na rysunku pacjent ma kompres na twarzy oraz urządzenie do ucisku tętnicy. Poniżej również znajdują się przykłady takich zacisków. Książkę napisał Jean-Baptiste Marc Bourgery, a autorem ilustracji jest Nicolas-Henri Jacob.

Łatwa do złapania, 1947 r.

Powyższe kadry pochodzą z filmu propagandowego, skierowanego do czarnych żołnierzy. Film miał przestrzegać przed możliwością zarażenia się chorobami wenerycznymi. Dokument ukazywał kobiety jako niezwykle rozwiązłe, a mężczyzn jako pozbawionych samokontroli.

The Epitome (ang. zarys), 1543 r.

Ta 18-stronnicowa książka zawiera skrót najważniejszych informacji pochodzących z innego dzieła - "De humani corporis fabrica" (Budowa ludzkiego ciała). Klasyczne dzieło przez długi czas było jednym z podstawowych źródeł wiedzy na temat ludzkiej anatomii. Jej autorem jest Andreas Vesalius.

Seria fotografii została zrobiona na zlecenie The Helene Fuld Health Foundation i przedstawia przepisowe odzienie noszone przez pielęgniarki z różnych stron świata. Zaczynając od lewego górnego rogu mamy przedstawicielki służby zdrowia z: Filipin, Danii, Brytyjskiego Hondurasu, Hongkongu, Madeiry, Kenii, Nepalu, Dominikany i Kolumbii.

Anatomia ludzkiego ciała, 1386 r. (kopia z połowy XV wieku)

Autorem oryginalnego rękopisu był Mansur ibn Muhammad ibn Ahmad ibn Yusuf ibn Ilyas. Ilustracja przedstawia model ludzkiego szkieletu widziany od tyłu, ze zniekształconą głową, tak aby móc pokazać część twarzową. Tego typu przedstawienia były powszechne w arabskiej medycynie, aż do zaadaptowania modeli europejskich.

Manekin anatomiczny, 1886 r.

Model, wyglądający niczym rozkładana książeczka dla dzieci, został opracowany przez Jamesa T. White'a. Manekin był wielkości człowieka i świetnie sprzedawał się na rynku przez ponad 20 lat. Model przedstawiał układ krążenia, system nerwowy i mięśniowy, choroby weneryczne, fizjologię reprodukcji, pierwszą pomoc, a także niebezpieczeństwo noszenia gorsetu (najbardziej na prawo widoczne są anatomiczne skutki takiego zwyczaju).

Źródło: wired