Pamiętacie tę scenę z "American Psycho" w którym grupa wymuskanych menadżerów wymienia się świeżutkimi wizytówkami, a głównego bohatera omalże nie skręca z powodu wykonania kartonika konkurentów? Podobno wizytówki przejdą szybko do lamusa, na razie zamach na nie planują producenci Poken, gadżetu, który ma robić za wizytówki przyszłości. Ostatnie dwa słowa wymieniłem podniesionym głosem z grzmotem piorunów w tle.
Pamiętacie tę scenę z "American Psycho" w którym grupa wymuskanych menadżerów wymienia się świeżutkimi wizytówkami, a głównego bohatera omalże nie skręca z powodu wykonania kartonika konkurentów? Podobno wizytówki przejdą szybko do lamusa, na razie zamach na nie planują producenci Poken, gadżetu, który ma robić za wizytówki przyszłości. Ostatnie dwa słowa wymieniłem podniesionym głosem z grzmotem piorunów w tle.
Jeżeli słowo "poken" kojarzy Wam się nieco z "pokemon", to Wasze przeczucia służą wam dobrze. Poken to plastikowe miśki do przyczepienia do komórki czy kluczy, które przez swój design raczej nie zrobią furory wśród rekinów finansjery z pierwszego akapitu. Już prędzej jako gadżet w podstawówce.
Pokeny działają tak: kupujemy obleśnego plastikowego stworka, zakładamy sobie konto w pokenowym serwisie, podłączamy Pokena i wgrywamy na niego swoją cyfrową wizytówkę z serwisami społecznościowymi których używamy, a następnie wyruszamy w miasto. Tam poznajemy kogoś, zupełnie przypadkiem okazuje się, że ten ktoś też ma Pokena, więc na odchodnym stukamy się pokenowymi łapkami. W domu podłączamy Pokena z powrotem i tada, mamy linka do serwisów społecznościowych do których zapisana jest nowo poznana osoba. Wow.
Brzmi jak rychła śmierć wizytówek.
Jak na razie Pokeny są kierowane głównie na Szwajcarski rynek i jakoś nie wyobrażam sobie, aby mogły się stać czymś więcej niż kolejnym gadżetem o którym czasem wspomina Telexpress. Stuk łapką, stuk. Ale myślę, że dzieciaki mogą być zachwycone.