Skąd wzięły się nazwy najpopularniejszych systemów operacyjnych?

Czy zastanawiałeś się, dlaczego system, na który tak często narzekasz lub narzekałeś, nazwano Vistą? Albo jaki jest sens w określaniu dystrybucji Linuksa Grymaśnym Gąsiorkiem? Sprawdź, skąd wzięły się nazwy popularnych systemów operacyjnych.

Najstarszy z omawianych systemów, MS-DOS, to skrót od MicroSoft Disk Operating System. Jego protoplastą był system firmy Seattle Consumer Products, QDOS. Rozwinięcie tego skrótu jest o wiele ciekawsze od nudnej nazwy Microsoftu ;). QDOS to nic innego jak Quick and Dirty Operating System.

Słowa “Disk Operating System” były, zwłaszcza przed wielu laty, często używane przez twórców oprogramowania. Można je znaleźć m.in. w nazwach Apple DOS, AmigaDOS czy we współczesnym freeDOS-ie.

Nazwa systemu podkreśla jego kluczową cechę. Graficzny interfejs użytkownika (GUI) został w nim oparty na oknach. W przypadku nazw pierwszych Windowsów Microsoft okazał się mało kreatywny.

Wersje systemu były po prostu oznaczane kolejnymi numerami – od 1.0 do 3.1. Zmianę przyniósł dopiero Windows NT, czyli New Technology.

Po ponad dekadzie nazywania kolejnych wersji systemu numerami Microsoft zmienił stosowaną zasadę. Windows 95 zapoczątkował serię systemów, których nazwy pochodziły od roku wydania.

W tradycję tę wpisują się zarówno Windowsy 95 i 98, jak i Me. Nazwą Millenium Edition oznaczono system wydany w pamiętnym roku 2000, gdy – według różnych specjalistów – świat znalazł się u progu zagłady z powodu tzw. pluskwy millenijnej.

Stosując tę samą zasadę, nazwano również Windows 2000, oparty na rozwijanej równolegle z systemami dla użytkowników domowych linii Windows NT.

Nazwa wydanego w 2001 roku Windowsa XP pochodzi od słowa eXPerience (doświadczenie). Okazał się on na tyle dobry, że zyskał wieloletnie uznanie użytkowników.

Mniej szczęścia miał jego następca – Windows Vista. Pomijając sprawy związane z opiniami na temat systemu, ciekawie wygląda kwestia jego nazwy. Używana na wczesnym etapie prac nazwa Longhorn została zastąpiona nową.

Na jej znalezienie poświęcono ponad 8 miesięcy, w czasie których przeprowadzono liczne badania i rozmowy z potencjalnymi użytkownikami. Pod uwagę wzięto m.in. nazwy Windows Ruby, Windows 07 i Windows Seven.

Specjaliści z Microsoftu uznali w końcu, że idee obecne podczas tworzenia systemu najlepiej odzwierciedli nazwa Vista (widok, perspektywa).

Nie miało znaczenia, że na amerykańskim rynku istniała wówczas firma o takiej nazwie, zajmująca się sprzedażą oprogramowania. Nazwa systemu szybko doczekała się nowego, twórczego rozwinięcia, które – zdaniem użytkowników – najlepiej oddawało cechy tego Windowsa:

• Viruses (wirusy)
• Instability (niestabilność)
• Spyware (programy szpiegujące)
• Trojans (konie trojańskie)
• Adware (oprogramowanie wyświetlające reklamy).

Najnowsze wydanie systemu Microsoftu swoją nazwę zawdzięcza dość pokrętnej numeracji. Jest to bowiem siódma wersja Windowsa od czasów Windows 95. Dlaczego liczenie zaczęto od tego wydania? Niewykluczone, że marketingowcy obawiali się nazwy Windows 10 ze względu na skojarzenia z konkurencyjnym systemem – cieszącym się świetną opinią Mac OS X (czyli Mac OS 10).

Brak polotu w nadawaniu nazw systemów operacyjnych nie był wyłącznie domeną Microsoftu. Równie szablonowy okazał się ówczesny Apple Macintosh. Kolejne wydania systemu tego producenta nosiły nazwę System i w kolejnych latach zostały ponumerowane od 1.0 do 7.5.

Zmiana nastąpiła wraz z opracowaniem Systemu 7.6 – wymyślono dla niego nazwę Mac OS, który – choć pojawił się na rynku po raz pierwszy, kontynuował numerację poprzednika. Zasadę tę zachowano w wydaniach Mac OS 8 i 9.

Najnowsza edycja systemu nosi nazwę Mac OS X, a jej kolejne wersje (10.1, 10.2 itd.) określane są nazwami wielkich kotów. Złośliwi doszukują się tu analogii nie tyle z królestwem zwierząt, co z nazwami serii klonów komputerów Apple’a z połowy lat 90. lub z niemieckimi czołgami ;).

Nazwa pochodzi od imienia twórcy – Linusa Torvaldsa. Jej pomysłodawcą jest jednak nie sam Linus, ale Ari Lemmake, administrator serwera FTP, na którym twórca Linuksa w 1991 roku umieścił swoje dzieło.

Linus planował nazwać swój system Freax, jednak Ari udostępnił mu na serwerze folder o nazwie „Linux”. I tak już zostało. W następnych latach popularność zdobyła opinia, że nazwa systemu to połączenie słów Linus i Unix.

Nazwa tej dystrybucji Linuksa została zaczerpnięta z języka zulu i oznacza „człowieczeństwo wobec innych”.

Każde wydanie Ubuntu ma dwie nazwy – testową (m.in. Alpha, Tribe, Herd) i nazwę wersji. Nazwa wersji w kolejnych latach oparta jest na następujących po sobie literach (Gutsy Gibbon, Hardy Heron, Intrepid Ibex, Jaunty Jackalope itd.).

Reguła ta honorowana jest również w polskim nazewnictwie. Nazwy wydań nie są dosłownym tłumaczeniem oryginalnych, ale twórczą interpretacją zasad. Polscy użytkownicy mają zatem możliwość korzystania z Ubuntu o nazwie m.in. Hoża Hawajka, Intrygująca Iranka czy Jurny Jarząbek.

Poza ciekawymi nazwami wydania Ubuntu oznaczane są liczbami określającymi datę. Dla przykładu: Ubuntu 10.10 Maverick Meerkat (w polskim wydaniu jest to Malinowa Mandarynka) to dystrybucja wydana w październiku 2010 roku.

Nazwę wymyślił twórca dystrybucji, Ian Murdock. W ten niecodzienny sposób została uhonorowana dziewczyna Iana, Debra Lynn.

Stabilne wersje Debiana mają oznaczenia liczbowe, a nazwy kodowe nawiązują do bajki "Toy Story". Wersje deweloperskie noszą nazwę Sid. W bajce był to chłopiec, który uwielbiał znęcać się nad zabawkami, psuć je i poddawać dziwnym przeróbkom ;).

Czerwony kapelusz - symbol rewolucji i wolności, popularny w USA i Francji – stał się nazwą jednej z najstarszych i w latach 90. najpopularniejszej dystrybucji Linuksa.

Kolejne wydania były oznaczane liczbami aż do wersji Red Hat Linux 9. Dystrybucja  ta wyewoluowała następnie w dwie gałęzie – niekomercyjny projekt Fedora i dystrybucję komercyjną Red Hat Enterprise Linux.

Twórca tej dystrybucji Linuksa, Daniel Robbins, nazwę swojego dzieła zaczerpnął od pingwina białobrewego (ang. Gentoo Penguin), słynącego z szybkości pływania. Poprzednik Gentoo nosił nazwę Enoch Linux.

W przeciwieństwie do wymyślnych i symbolicznych nazw innych dystrybucji Linuksa niemiecki SUSE to po prostu skrót od „Software und System Entwicklung”.

Choć twórcy nie wysilili się przy nazwie, urozmaicili nieco numerację. Pierwsze wydanie tej dystrybucji zostało oznaczone numerem 4.2. Było to nawiązanie do powieści „Autostopem przez Galaktykę” i odpowiedzi na Wielkie Pytanie o Życie, Wszechświat i całą resztę ;).

Źródło: How-To Geek