Tworzywa zaimpregnowane dzięki użyciu dwutlenku węgla
Nadszedł chyba czas na skorygowanie złej opinii o dwutlenku węgla. Naokoło słychać narzekania, że jest go za dużo, że wywołuje efekt cieplarniany, tymczasem niemieccy naukowcy wpadli na pomysł, jak wytworzyć antybakteryjne klamki czy kolorowe soczewki kontaktowe nasycone lekarstwami, wykorzystując ten gaz.
Nadszedł chyba czas na skorygowanie złej opinii o dwutlenku węgla. Naokoło słychać narzekania, że jest go za dużo, że wywołuje efekt cieplarniany, tymczasem niemieccy naukowcy wpadli na pomysł, jak wytworzyć antybakteryjne klamki czy kolorowe soczewki kontaktowe nasycone lekarstwami, wykorzystując ten gaz.
Kto wie, czy tradycyjne wtryskarki nie odejdą do lamusa. A to dlatego, że dwutlenek węgla może działać jak rozpuszczalnik i tym samym „wnosić” rozmaite substancje do polimerów. Do procesu tego nie trzeba stosować wysokiej temperatury. Ta zaś jest przeszkodą, która uniemożliwia wprowadzenie do syntetyku związków wrażliwych na ciepło, np. stabilizatorów UV.
Proces impregnowania syntetyków dwutlenkiem węgla działającym jak nośnik rozmaitych substancji opracowano we Fraunhofer Institute for Environmental, Safety and Energy Technology UMSICHT w Oberhausen. Polega on na wprowadzeniu dwutlenku węgla w stan nadkrytyczny - wtedy gaz zaczyna zachowywać się jak rozpuszczalnik.
Stan ten osiąga się w temperaturze 30,1 stopni Celsjusza i przy ciśnieniu ponad 70 barów. Wtedy też CO2 można wprowadzić do polimeru. Razem z gazem mogą do syntetyku wędrować składniki lecznicze, antybakteryjne czy też barwniki. Kolejny etapem jest zwiększenie ciśnienia – wówczas dwutlenek węgla dyfunduje poza syntetyk, pozostawiając w polimerze swój „bagaż”.
Proces prosty, ponoć mało kosztowny, a co najważniejsze - nieszkodliwy dla zdrowia i dla wrażliwych na wysoką temperaturę składników wnoszonych za pomocą CO2. Niemieccy uczeni uważają, że technologię tę można wykorzystać na wiele sposobów. Grunt, by dwutlenek węgla wprowadzać do tworzyw amorficznych i częściowo krystalicznych. Polimery krystaliczne odpadają.
Źródło: Nanotechwire