Gdyby Rosynant (koń Don Kichota) zobaczył kolosa zwanego Enercon E-126, prawdopodobnie stanąłby dęba i wziął wszystkie cztery kopyta za pas, zanim jego pan uświadomiłby sobie, że stanął pod wiatrakiem. Bo Enercon E-126 to największy na świecie wiatrak (przynajmniej na razie). Jedno skrzydło wirnika mierzy 126 metrów. Wiatrak generuje 20 milionów kilowatogodzin rocznie, co pozwala na zaopatrzenie ok. 5 000 gospodarstw domowych w energię elektryczną.
Gdyby Rosynant (koń Don Kichota) zobaczył kolosa zwanego Enercon E-126, prawdopodobnie stanąłby dęba i wziął wszystkie cztery kopyta za pas, zanim jego pan uświadomiłby sobie, że stanął pod wiatrakiem. Bo Enercon E-126 to największy na świecie wiatrak (przynajmniej na razie). Jedno skrzydło wirnika mierzy 126 metrów. Wiatrak generuje 20 milionów kilowatogodzin rocznie, co pozwala na zaopatrzenie ok. 5 000 gospodarstw domowych w energię elektryczną.
Machinę ustawiono w Emden, mieście w północno – zachodnich Niemczech, w Saksonii. Jak na razie to jedyny taki wiatrak – gigant. Dlaczego tylko jeden? Po pierwsze: to model testowy – ma być narzędziem, dzięki któremu będzie można sprawdzać i oceniać tego typu urządzenia; a po drugie: koszt inwestycji i czas potrzebny na wytworzenie ogromnych części składowych kolosa.
A po trzecie, prawdopodobnie, to model do testowania reakcji mieszkańców okolicznych miejscowości i ekonomii rozwiązania. Wszak nie każdy może życzyć sobie tak przytłaczająco wielkiego „sąsiedztwa”, a dopiero rzeczywista eksploatacja wiatraka pokaże, czy wart jest swojej ceny i wielkości, ponieważ – kto wie? - może efektywniej będzie zbudować kilka mniejszych wiatraków niż jednego giganta. Wprawdzie kolosa buduje się tylko raz (a dobrze), ale jeśli policzyć koszty związane z transportem części czy sprowadzeniem specjalistycznego sprzętu dźwigowego...
Jedno jest pewne: bociany nie zdecydują się na założenie gniazda na szczycie tego wiatraka.
Źródło: MetaEfficient