Raczej na ilość i odpowiedni kształt - i najprawdopodobniej z szalki Petriego. Możliwe, że po doszlifowaniu metody opracowanej przez naukowców z Cincinnati Children's Hospital Medical Center nowe tkanki jelit będzie można w przyszłości zamawiać w laboratorium. Wspomniani uczeni dokonali bowiem rzeczy absolutnie niezwykłej.
Raczej na ilość i odpowiedni kształt - i najprawdopodobniej z szalki Petriego. Możliwe, że po doszlifowaniu metody opracowanej przez naukowców z Cincinnati Children's Hospital Medical Center nowe tkanki jelit będzie można w przyszłości zamawiać w laboratorium. Wspomniani uczeni dokonali bowiem rzeczy absolutnie niezwykłej.
Udało im się wyhodować z komórek macierzystych funkcjonujące tkanki jelit ludzkich. Uczeni uważają, że tym samym niejako otworzyli drzwi dla badań nad rozwojem, budową i chorobami tych organów.
W tym zadziwiającym eksperymencie wykorzystano dwa rodzaje pluripotencjalnych komórek: ludzkie zarodkowe komórki macierzyste (hESCs) oraz indukowane pluripotencjalne komórki macierzyste (iPSCs).
Dlaczego aż dwa rodzaje? Ponieważ te pierwsze są, owszem, zdolne do przekształcania się w wiele różnych rodzajów komórek ciała, ale wywodzą się z zarodków. Linie iPSCs można zaś uzyskać podczas przeprogramowania komórek skórnych pobranych podczas biopsji od konkretnego pacjenta.
To natomiast - dzięki temu, że i powstały w laboratorium twór, i dawca komórek skórnych mają podobny materiał genetyczny - oznacza zdecydowanie mniejsze ryzyko odrzucenia tkanek wytworzonych z iPSCs.
Naukowcy metodą porównania chcieli sprawdzić, czy komórki iPSCs mają takie same możliwości transformacji jak ich zarodkowe odpowiedniki. Jeśli tak, to wytwarzanie tkanek o charakterystyce genetycznej identycznej z resztą komórek tworzących organizm dawcy (który ostatecznie staje się biorcą), nie nastręczałoby większych trudności.
Cała procedura tworzenia tkanki jelitowej z komórek macierzystych była dość skomplikowana i obejmowała kilka etapów z użyciem substancji chemicznych oraz białkowych czynników wzrostu – by jak najdokładniej na szklanej szalce odtworzyć rozwój zarodkowy jelit.
Manipulacje okazały się skuteczne: już po 28 dniach naukowców ucieszył widok trójwymiarowego tworu, który przypominał jelito płodu i zawierał wszystkie istotne rodzaje komórek jelitowych. Tkanka później dojrzewała, nabywając przy tym struktur odpowiedzialnych za działanie funkcji wchłaniania i wydzielniczych. Powstające w laboratorium struktury były identyczne, jak te, które znajdują się w naturalnym jelicie cienkim.
To jeszcze nie koniec rewelacji – ponieważ sztucznie wyhodowane tkanki były zdolne do wytwarzania komórek macierzystych.
Odkrywcy tej przełomowej metody otrzymywania tkanek jelitowych uważają, będzie można dzięki niej nie tylko odtwarzać utracone lub zniszczone chorobą części jelit, ale również pracować nad nowoczesnymi, lepiej przyswajalnymi lekami (które najczęściej podaje się doustnie, ale ich wchłanianie i tak następuje dopiero w jelitach).
Źródło: genegnews