Nastolatek rozwiązał 300-letnią zagadkę matematyczną Newtona
O nierozwiązywalnych problemach wszyscy zorientowani w temacie wiedzą, że nie da się ich rozwiązać. Podobnie było z problemami matematycznymi pozostawionymi potomnym przez sir Isaaca Newtona. Nierozwiązane przez 300 lat, padły w końcu ofiarą ciekawości pewnego nastolatka.
O nierozwiązywalnych problemach wszyscy zorientowani w temacie wiedzą, że nie da się ich rozwiązać. Podobnie było z problemami matematycznymi pozostawionymi potomnym przez sir Isaaca Newtona. Nierozwiązane przez 300 lat, padły w końcu ofiarą ciekawości pewnego nastolatka.
Trudno przecenić zasługi sir Isaaca. Newton nie tylko wyjaśnił, dlaczego jabłka spadają nam z góry na głowę, zostawiając potomnym w spadku zasady dynamiki i inspirację, dzięki której powstało pierwsze logo Apple’a, ale dostarczył również sporo rozrywki pokoleniom matematyków (w tym miejscu możecie zobaczyć, jak wyglądały oryginały prac Newtona).
Pozostawione przez niego problemy dotyczyły m.in. precyzyjnego obliczania trajektorii pocisków, z uwzględnieniem grawitacji i oporu powietrza. Dotychczas radzono sobie z tym, stosując uproszczony model, co jak widać po przebiegu konfliktów zbrojnych z ostatnich kilkudziesięciu lat, wydaje się zupełnie wystarczające.
To, co wystarcza żołnierzom, niekoniecznie musi budzić entuzjazm matematyków. Shouryya Ray, nastolatek z Indii, miał dość nietypowe, jak na swój wiek, hobby. Zarażony przez ojca matematyczną pasją, od najmłodszych lat bawił się w rozwiązywanie różnych zadań, a m.in. rachunek różniczkowy opanował w wieku lat sześciu. Jak sam twierdzi, radość sprawia mu wewnętrzne piękno matematyki.
Cztery lata temu Shouryya został ściągnięty przez ojca – wykładowcę uniwersyteckiego – do Niemiec. Podczas jednej ze szkolnych wycieczek odwiedził uniwersytet w Dreźnie, gdzie problemy Newtona zostały podane jako przykład nierozwiązanych zagadek naukowych.
Młody matematyk postanowił podjąć wyzwanie, wychodząc ze słusznego założenia, że w wieku 16 lat nie ma rzeczy niemożliwych. Tak było i tym razem – poradził sobie z problemami Newtona, a na dodatek rozwiązał również inny, pochodzący z XIX wieku problem dotyczący zachowania różnych obiektów po zderzeniu z przeszkodą. Ujawniając wyniki swoich prac, Shouryya z miejsca zyskał sławę matematycznego geniusza.