Pamiętna powieść Crichtona, na podstawie której powstał jeszcze bardziej pamiętny film o dinozaurach, miała bardzo solidną podstawę naukową. Wielu futurystów, naukowców i archeologów roztaczało wizje prehistorycznych epok przywróconych do życia ku uciesze świata współczesnego. Wszystko to pozostawało w świecie rozważań, aż świat obiegło zdjęcie pewnej malutkiej roślinki...
Pamiętna powieść Crichtona, na podstawie której powstał jeszcze bardziej pamiętny film o dinozaurach, miała bardzo solidną podstawę naukową. Wielu futurystów, naukowców i archeologów roztaczało wizje prehistorycznych epok przywróconych do życia ku uciesze świata współczesnego. Wszystko to pozostawało w świecie rozważań, aż świat obiegło zdjęcie pewnej malutkiej roślinki...
Widoczny poniżej kwiatek to Sylene stenophylla. Roślinka ma się bardzo dobrze - rozwija się prawidłowo, nie choruje, wydaje biały kwiat i produkuje zdrowe nasiona. To całkiem imponujący wynik jak na żywy organizm sprzed... 30 000 lat.
Wszystko zaczęło się od odkrycia małej nory, którą urządziła sobie wiewiórka z epoki lodowcowej. Znajdująca się w niej spiżarnia, opuszczona wieki temu przez swoją właścicielkę, przetrwała w syberyjskiej wiecznej zmarzlinie aż do dzisiaj. Z jej nienaruszonych dobrodziejstw postanowili skorzystać rosyjscy naukowcy z Institute of Cell Biophysics of the Russian Academy of Sciences. Z odnalezionych pozostałości organicznych udało się wyodrębnić materiał wspomnianej wcześniej roślinki i wyhodować zdrowy okaz.
Wnioski z przeprowadzonego eksperymentu są bardzo interesujące. Syberyjski permafrost to olbrzymie depozytorium dawno wymarłych gatunków roślin i zwierząt, którego warunki sprzyjają doskonałemu zachowaniu się zastygłych w lodzie okazów. Sami naukowcy twierdzą, że to dopiero początek drogi przez wieczny lód:
Uznaliśmy za absolutnie konieczne kontynuowanie badań nad wieczną zmarzliną właśnie pod kątem gatunków, które hipotetycznie zniknęły z powierzchni ziemi wieki temu.
Warto zauważyć, że współczesna odmiana Sylene stenophylla rośnie nieopodal miejsca odnalezienia prehistorycznej norki i jest bardzo podobna do swego praprzodka. Svetlana Yashina, szefowa zespołu odpowiedzialnego za przywrócenie rośliny do życia, twierdzi, że to bardzo wytrzymały okaz, który doskonale przystosowuje się do otaczających warunków. Sama norka wielkości piłki futbolowej znajdowała się na głębokości 38 m i była całkowicie pochłonięta przez lód, tworząc miniaturowy bank kriogeniczny. Takich norek jest w wiecznej zmarzlinie bardzo dużo.
Kolejny krok badań i eksperymentów jest oczywisty - Japończycy już od dawna pracują nad przywróceniem mamuta do życia. Svetlana Yashina wyraziła nadzieję na odnalezienie doskonale zachowanego okazu wiewiórki, która zakończyła żywot we własnym domu i na wieki została odcięta od niesprzyjających warunków zewnętrznych. Oczywiście jej ożywienie nie wchodzi w grę, ale doskonale zachowana tkanka to także doskonale zachowany materiał genetyczny...
Źródło: Physorg