Koniec roku za pasem. Działo się wiele, w wymiarach makro-, mikro- i nano-. Świat otrzymał też zaskakujące informacje - przesłane bynajmniej nie drogą tele-, lecz poprzez przekaz artystyczny. Oto kilka przykładów niezwyczajnych w formie wiadomości, które w sposób zaskakujący i oryginalny zmuszają do spojrzenia na problem ekologii z nieco innej niż zawsze perspektywy. Gratka dla wzrokowców.
Koniec roku za pasem. Działo się wiele, w wymiarach makro-, mikro- i nano-. Świat otrzymał też zaskakujące informacje - przesłane bynajmniej nie drogą tele-, lecz poprzez przekaz artystyczny. Oto kilka przykładów niezwyczajnych w formie wiadomości, które w sposób zaskakujący i oryginalny zmuszają do spojrzenia na problem ekologii z nieco innej niż zawsze perspektywy. Gratka dla wzrokowców.
- Topniejący ludzie (zdjęcie powyżej) - wystawa, której celem było zwrócenie uwagi na problem szybkiego topnienia lodów Grenlandii związane ze zmianami klimatu, odbyła się na początku września tego roku w Berlinie. Równiutko 1000 lodowych figurek pojawiło się na Gendarmenmarkt w stolicy Niemiec. Autorem dzieła był Brazylijczyk Nele Azevedo, wg którego znikający ludzie lodu to najlepszy sposób na obrazowe przekazanie informacji o tempie zachodzących zmian na terenach, gdzie wieczna zmarzlina jeszcze jest normą.
2. Światło Życia - konstrukcje stojące w Parku Pokoju na terenie Stadionu Olimpijskiego w Seulu są nie tylko niezwykłymi w kształcie latarniami, ale również tablicami informacyjnymi, na których można zapoznać sie z bieżącymi wskazaniami o stopniu zanieczyszczenia powietrza w regionie. Aktualne dane można porównać z pochodzącymi sprzed roku, by dowiedzieć się, czy obecnie to, czym się oddycha jest czystsze albo, co gorsza, bardziej zanieczyszczone niż było dawniej.
- Kostka CO2 - czyli ogromny sześcian obrazujący tonę dwutlenku węgla. Niezwykły wzorzec wielkością odpowiadający 3-piętrowemu budynkowi, objętością zaś 8 m³, można oglądać od 7 grudnia w Planetarium Tycho Brache w Kopenhadze. Ten ogromny, multimedialny klocek uczy, zaskakuje i -co nie ulega najmniejszej wątpliwości - nie może pozostać niezauważony (co jest szalenie istotne w naszym świecie przesyconym informacyjnym szumem).
- Przytul drzewo - tak można by zatytułować przekaz, w którym kobieta z wikliny przytula się do najprawdziwszego, żywego drzewa. Pozostali cierpliwie czekają w kolejce na chwilę przyjemności czerpanej z bezpośredniego kontaktu z potężnym pniem. Po prawdzie ich cierpliwość wynika z zastosowania budulca, a nie z cechy charakteru, ale chodzi przecież o wydźwięk płynącej z dzieła informacji. Niedowiarkom, że bezpośredni kontakt ciała z żywym drzewem może autentycznie wspomóc ludzki organizm, polecam przeprowadzenie na sobie niegroźnego, lecz bardzo interesującego eksperymentu: należy po prostu przytulić się do drzewa i wytrwać w tym przez kilka minut. Kuracja błyskawicznie przywraca spokój ducha i uśmiech na twarzy :-)
5. Lodowy niedźwiedź polarny ma szkielet z brązu i zbliżoną do naturalnej wielkość - około 1,8 metra wysokości. Rzeźby przewidziano dla kopenhaskiego Kongens Nytory Square oraz londyńskiego Trafalgar Square. Wprawdzie żaden z nich nie zaryczy, ale da pojęcie o zmianach zachodzących w wielkości lądolodu Arktyki. Wysokość lodowej rzeźby odpowiada grubości lodu pływającego po podbiegunowych morzach. Topnienie każdego niedźwiedzia to ok. dziesięć dni. W tym czasie biała powłoka stopniowo odsłania rusztowanie z brązu. Brr... Przekonujące.