czyli jak usprawnić komunikację z innymi cz. I
Etykietowanie to proces nadawania określeń osobom czy grupom, które opisując ich zachowanie najczęściej doprowadzają do pojawienia się tego właśnie zachowania (samospełniające się proroctwo) bądź do stereotypizacji. Nie naukowo dziś jednak będzie, tylko po ludzku. Większość z nas etykietuje non stop - mówimy o kimś ?on jest głupi", ?to debil" , ?ona jest bezguściem", ?jesteś nieodpowiedzialny". Takie frazy nie dość że nic nie wnoszą do rozmowy to jeszcze wywołują u drugiej osoby złość, frustrację, smutek i całą masę negatywnych emocji. Jak to zmienić?
czyli jak usprawnić komunikację z innymi cz. I
Etykietowanie to proces nadawania określeń osobom czy grupom, które opisując ich zachowanie najczęściej doprowadzają do pojawienia się tego właśnie zachowania (samospełniające się proroctwo) bądź do stereotypizacji. Nie naukowo dziś jednak będzie, tylko po ludzku. Większość z nas etykietuje non stop - mówimy o kimś ?on jest głupi", ?to debil" , ?ona jest bezguściem", ?jesteś nieodpowiedzialny". Takie frazy nie dość że nic nie wnoszą do rozmowy to jeszcze wywołują u drugiej osoby złość, frustrację, smutek i całą masę negatywnych emocji. Jak to zmienić?
Zmiana sposobu mówienia w kontekście etykiet nie jest prosta - z etykietami żyjemy. Niemniej jednak jeśli chcemy poprawić komunikację z drugą osobą, warto się postarać. Podstawową zasadą jest odnoszenie się do innych nie poprzez słowa które opisują tą osobę (czyli poprzez jej ocenę), ale poprzez opis jej ZACHOWANIA.
Czyli - zamiast mówić ?jesteś taki nieodpowiedzialny! Znów nie dopilnowałeś wysłania PITu na czas" lepiej powiedzieć ?Nie dopilnowałeś wysłania PITu, to nieodpowiedzialne". Zamiast ?jesteś bezguściem - jak mogłaś się tak ubrać" można powiedzieć ?dziś ubrałaś się nie najlepiej - te rzeczy nie pasują do siebie", zamiast ?jesteś głupi" - ?to co zrobiłeś wczoraj było głupie".
Zmiana niby niewielka - ale wypróbujcie to w praktyce. Opisanie komuś w negatywach jego zachowania nie zamyka nam kontaktu z drugą osobą, nie wywołuje złości czy smutku, a w nas nie uaktywnia poczucia winy. Poza tym pozostawia drugiej osobie furtkę do pracy nad sobą- nad zachowaniem można bowiem pracować, nad tym jacy jesteśmy - znacznie trudniej.
fot.:Deniz Ongar
