Wodne kobiety [przegląd]

Syreny, selkie, nimfy ? wody kryją w sobie wiele tajemniczych kobiecych istot. Wokół tego tematu krąży film Ondine z Alicją Bachledą-Curuś (zadebiutował w polskich kinach w miniony weekend), choć pewnie okaże się, że główna bohaterka to zwykła zagubiona dziewczyna (ktoś już widział?). Ja jednakże zaprezentuję Wam kilka produkcji, które faktycznie traktują o wodnych istotach. Zacznę sympatycznie, a skończę strasznie.

Syreny, selkie, nimfy ? wody kryją w sobie wiele tajemniczych kobiecych istot. Wokół tego tematu krąży film Ondine z Alicją Bachledą-Curuś (zadebiutował w polskich kinach w miniony weekend), choć pewnie okaże się, że główna bohaterka to zwykła zagubiona dziewczyna (ktoś już widział?). Ja jednakże zaprezentuję Wam kilka produkcji, które faktycznie traktują o wodnych istotach. Zacznę sympatycznie, a skończę strasznie.

Warszawska syrena

Polska produkcja w reżyserii Tadeusza Maraczyńskiego z 1956 roku traktuje o początkach naszej stolicy. Filmowa baśń o miłości między Warsem i Sawą, a także o walce dobra ze złem. Uosobieniem tego pierwszego jest symbol Warszawy, Syrena.

Mała Syrenka (The Little Mermaid)

Słynny film animowany ze stajni Disneya oparty na baśni Hansa Christiana Andersena pod tym samym tytułem. To urocza bajka dla dzieci, która jest znana także z penisowej kontrowersji. Z kolei tytułową syrenką, księżniczką Ariel, mogą ekscytować się także starsi widzowie ? przekonajcie się o tym oglądając jej seksowną i straszną wersję.

Ponyo

Sympatyczne anime o małej rybopodobnej istocie, która ucieka z podwodnego królestwa. Gdy trafia na powierzchnię, znajduje ją 5-letni chłopiec. Po spotkaniu z nim rybka, która każe mówić na siebie Ponyo, postanawia zostać człowiekiem. Konsekwencje tego są oczywiście niezbyt przyjemne. Ku rozczarowaniu fanów, anime nie otrzymało nawet nominacji do Oscara, na co wielu stawiało.

Plusk (Splash)

Komedia z Tomem Hanksem i Daryl Hannah z 1984 roku. Cztery lata później film doczekał się mało udanej telewizyjnej kontynuacji z nową obsadą. W oryginale Hanks zakochuje się w pięknej blondynce, ale nie zdaje sobie sprawy, że jego ukochana przy kontakcie z wodą zamienia się w prawdziwą syrenę. No ale miłość nie zna przecież granic.

Akwamaryna (Aquamarine)

Film dla nastoletnich widzów luźno oparty na książce Alice Hoffman. Dwie przyjaciółki znajdują w basenie tytułową syrenę, a reszta to już typowa historyjka dla fanek Bravo i słitaśnej miłości. Nie ma sobie czym głowy zawracać, choć na Akwamarynie można zawiesić oko ;)

H2O, wystarczy kropla (H2O: Just Add Water)

Kolejna produkcja dla nastoletnich widzów ? tym razem australijski serial (trzy serie). Traktuje on o trzech nastolatkach, które otrzymały zdolność przemiany w syreny po kontakcie z wodą. Gdyby nie ten przegląd, to bym się tą pozycją nawet nie zainteresował ;)

Kobieta w błękitnej wodzie (Lady in the Water)

Film M. Night Shyamalana w klimatach baśniowego thrillera. Pewien pisarz odkrywa w basenie narfę, istotę z Niebieskiego Świata, która próbuje powrócić do domu. Na przeszkodzie staje jej scrunt, coś na kształt wilka, ale pokrytego trawą. Pozycja ta jest równocześnie ostatnim dotychczas dobrym film Shyamalana, po którym nastąpił totalny upadek w postaci Zdarzenia.

Syrena (Mermaid Chronicles Part: 1 She Creature)

Pierwszy w tym przeglądzie rasowy horror, którego bohaterką jest syrena. Akcja ma miejsce około 1900 roku. Dwóch członków wesołego miasteczka odkrywa w Irlandii syrenę. Podczas podróży statkiem do Stanów Zjednoczonych gubią drogę. Wtedy pozornie przestraszona wodna kobieta zaczyna pokazywać swoją prawdziwą naturę.

Królik doświadczalny 4: Syrena w kanale (Guinea Pig 4: Mermaid in a Mandole)

Na koniec coś dla widzów z mocnym żołądkiem ? czwarta część niesławnej serii Guinea Pig. Pewien artysta, który próbuje poradzić sobie ze śmiercią żony, odkrywa w miejskich kanałach syrenę. Niestety istota za długo przebywała w tak zanieczyszczonym środowisku, dlatego jej ciało zamienia się powoli w jedną wielką krwawiącą ranę pełną czyraków. Artysta wykorzystuje jej krew do namalowania portretu syreny. Z jednej strony poetycka historia, zaś z drugiej wizualne ohydztwo niestrawne dla większości widzów.