Niesamowite gadżety, z których korzystał Felix Baumgartner podczas swojego skoku [cz. 2]

Kontynuując technologicznie zaawansowaną wyliczankę gadżetów Felixa, dotarliśmy do kapsuły i stroju śmiałka. Oba elementy wyposażenia chroniły przed niesprzyjającymi warunkami zewnętrznymi i zapewniały łączność ze światem.

Kontynuując technologicznie zaawansowaną wyliczankę gadżetów Felixa, dotarliśmy do kapsuły i stroju śmiałka. Oba elementy wyposażenia chroniły przed niesprzyjającymi warunkami zewnętrznymi i zapewniały łączność ze światem.

Kapsuła

Kapsuła Felixa, mimo zaawansowania technicznego, była po solidnej stłuczce. Uszkodzeniu uległa podczas ostatniego skoku treningowego, ale na szczęście nie było to nic na tyle poważnego, by zagrozić głównej próbie bicia rekordu. Kapsuła przeszła testy w komorze ciśnieniowej i po krótkim czasie była gotowa do ponownego użycia. Można powiedzieć, że pojazd jest "bity", ale tak nowoczesnego środka lokomocji nie ma nikt z nas.

Kapsuła waży tyle co średniej klasy samochód, czyli 1315 kg. Opisując kapsułę, trzeba koniecznie wspomnieć o ważnym, choć pomijanym aspekcie przedsięwzięcia. Projekt Stratos zbierał szereg danych, które mają przyczynić się do zwiększenia bezpieczeństwa lotów kosmicznych i pomóc opracować system umożliwiający skoki ratunkowe z bardzo dużych wysokości.

Kapsuła składa się z 4 głównych elementów:

• kulisty zbiornik ciśnieniowy (w którym przebywał Felix);
• klatka (rusztowanie wzmacniające);
• powłoka;
• osłona części spodniej.

Zbiornik ciśnieniowy to środowisko, w którym przebywał Felix oraz cała delikatna elektronika pokładowa. Została stworzona z mieszanki włókna szklanego i żywicy epoksydowej oraz pomalowana farbą ognioodporną. Drzwi oraz okna to szkło akrylowe, choć podejrzewam, że nie jest to zwykłe pleksi.

Klatka została wykonana ze stopu chromu i molibdenu, co stawia ją w szeregu z większością samolotów. Klatka ma za zadanie chronić wewnętrzny zbiornik przed wstrząsami i jest konstrukcją nośną dla całej struktury (punkt przyczepienia balonu znajduje się na szczycie klatki).

Powłoka to zewnętrzna część, widoczna dla obserwatorów. Pokryta jest włóknem szklanym (szklanym, nie węglowym) i uszczelniona pianką. Jej zadaniem jest ochrona pasażera przed niską temperaturą zewnętrzną.

Osłony części spodniej mają zminimalizować efekty uderzenia o ziemię podczas lądowania kapsuły na spadochronie. Wykonane są z aluminiowych, grubych płyt o strukturze plastra miodu. Pod nimi znajdują się między innymi baterie zasilające systemy pokładowe oraz kontroler balonu. Przyznacie, że dość dziwne miejsce na tak newralgiczne komponenty. Być może jednak jest to najbezpieczniejsze miejsce właśnie ze względu na osłony. Dodatkowo zamontowano specjalne zderzaki, mające zaabsorbować pierwsze uderzenie o grunt. Wymieniane są po każdym locie.

Sam kombinezon ma za zadanie między innymi chronić przed ekstremalnymi temperaturami i ciśnieniem. Strój spełni swoje zadanie w przedziale temperatur +37/-32 °C. Po zwiększeniu ciśnienia w środku do wartości odpowiadającej ciśnieniu na wysokości 10 km kombinezon zapobiegnie powstaniu choroby dekompresyjnej, czyli ebulizmu. To śmiertelnie niebezpieczne zjawisko, które polega na rozszerzaniu się gazów w ciele człowieka, między innymi we krwi.

Pierwowzorem kombinezonu były stroje pilotów samolotów zwiadowczych o wysokim pułapie lotu. Nie jest to jednak ta sama konstrukcja, ponieważ model Felixa został znacznie unowocześniony i uwzględnił dokładnie anatomię skoczka. Naukowcy liczą, że strój Felixa stanie się punktem wyjścia dla przyszłych kombinezonów pilotów.

Materiał wykorzystany przy produkcji stroju wytrzymuje zetknięcie z ogniem przy jednoczesnym zachowaniu właściwości izolacyjnych. Kontroler wielkości krążka hokejowego dba o to, by ciśnienie w kombinezonie zmieniało się stosownie do aktualnej wysokości. Odpowiednia wentylacja ciepłym i zimnym powietrzem miała zapobiec wychłodzeniu organizmu i zaparowaniu wizora. Awarii uległ system podgrzewania wizora.

Hełm wykonano z kompozytów, by był jednocześnie lekki i wytrzymały. Wizor nie powoduje zakłóceń widzenia, gdyż prawidłowa orientacja skoczka była kluczowa dla powodzenia misji. Tlen jest przechowywany w formie ciekłej w kapsule i dostarczany do kilku punktów kombinezonu. Po skoku Felix korzystał z dwóch zbiorników w kombinezonie.

Producentem kombinezonu jest David Clark Company. Łącznie wyprodukowano trzy sztuki. Jeden prototyp i dwa egzemplarze do wykorzystania przez skoczka.