Niezapomniane biusty z gier wideo

Sonya towarzyszy nam od 1992 roku, gdy objawiła się w pierwszej części kultowej bijatyki. Oficer amerykańskich sił specjalnych, a następnie funkcjonariusz jednej z rządowych agencji od ponad 20 lat ściga inną znaną z pierwszej odsłony MK postać – Kano.

Trespasser nie odniósł wielkiego sukcesu, ale był prawdopodobnie pierwszym FPS-em, w którym można było zobaczyć inne części ciała niż tylko trzymającą oręż dłoń. Wystarczyło po prostu opuścić głowę. Autorom gry należą się brawa za pomysłowość – tatuaż na lewej piersi był przy okazji wskaźnikiem zdrowia bohaterki.

Inżynieria genetyczna ma wielką przyszłość, o czym przekonuje nas m.in. Miranda Lawson, której twarzy użyczyła australijska aktorka o polskich korzeniach, Yvonne Strahovski.

Niewiele jest gier, które traktowałyby temat piersi z tak wielką powagą. Twórcy serii DOA nie poszli na łatwiznę – opracowali specjalny model ruchów piersi walczących zawodniczek, reprezentowanych w tym miejscu przez ikoniczną Kasumi. Jak stwierdził Yohei Shimbori z zespołu tworzącego DOA 5:

Otrzymaliśmy informacje od naszych oddziałów zza oceanu, żeby stonować trochę seksualność w grze. Jednocześnie dostawaliśmy sygnały od ludzi, którzy w nią grali, mówiące, że "Chcemy większych piersi. Zróbcie takie postaci". (…) Gdy masz solidny system walki, to nie ma nic złego w posiadaniu pięknych bohaterek.

Występująca w trzech z czterech części serii Trish potwierdza stereotypową opinię o zmienności kobiet, dając się poznać w czwartej części gry jako Gloria.

Co wyjdzie ze skrzyżowania wampira z człowiekiem? Odpowiedzią na to pytanie jest urodzona na początku XX wieku dhampirzyca Rayne, którą mieliśmy okazję podziwiać nie tylko w grach, ale też ich kinowych ekranizacjach.

Nordom: Mam pytanie. Czy masz jakieś przeznaczenie? Cel?

Morte: Czy Anna wciąż nosi ubranie?

Nordom: Potwierdzam.

Morte: Więc odpowiedź brzmi: tak.

Dialog z gry Planescape Torment dobrze podsumowuje tę postać. A Anna Spośród Cieni udowadnia przy okazji, że ogon może przydać się nie tylko do utrzymywania równowagi, ale też do drapania po plecach.

Nie dość, że zawróciła w głowie Geraltowi, to jeszcze znalazła się na okładce polskiej edycji "Playboya". Całkiem nieźle jak na postać z gry.

Na ile popularność dalekowschodnich bijatyk jest zasługą wyglądu postaci wojowniczek? Biust Ivy Valentine, znany z serii Soulcalibur to ciekawy przykład schlebiania gustom graczy – w tym wypadku w myśl zasady: im więcej, tym lepiej.

Przez niemal dekadę gigantyczny biust był znakiem rozpoznawczym Lary – twórcy nawet nie próbowali silić się na realizm, fundując graczom widok rozsadzających obcisłą koszulkę, pokaźnych piersi. Był to efekt przypadku – podczas tworzenia postaci pierwszej Lary grafik ustawił wartość odpowiedzialną za rozmiar biustu na 150% i choć było to błędem, to wszystkim spodobało się na tyle, że postanowiono go nie korygować.