Rosyjskie manewry w irlandzkiej strefie ekonomicznej. Irlandzkie siły zbrojne są bezsilne

Informacja o rosyjskich ćwiczeniach, zaplanowanych na początek lutego w irlandzkiej strefie ekonomicznej, spotkała się z niezadowoleniem irlandzkiego rządu. Neutralna Irlandia – poza kanałami dyplomatycznymi – nie ma jednak możliwości, aby przy pomocy własnych sił zbrojnych adekwatnie zareagować na działania Rosjan. Czym dysponują irlandzka marynarka wojenna i lotnictwo?

Podstawę irlandzkiej marynarki wojennej stanowią cztery patrolowce typu Samuel Beckett. To nowe, zaledwie kilkuletnie okręty, dobrze zaprojektowane do swojej roli. Nie są nią jednak pełnoskalowe działania wojenne, ale przede wszystkim patrolowanie łowisk i morskiej strefy ekonomicznej. Okręty – mimo znacznych rozmiarów i możliwości działań na otwartym oceanie – są tylko symbolicznie uzbrojone.

Patrolowce o wyporności ponad 2,2 tys. ton i długości kadłuba przekraczającej 90 metrów mają na pokładzie tylko jedną armatę 76 mm Oto Melara i dwa działka 20 mm. Uzupełnieniem mogą być dodatkowe karabiny maszynowe.

Irlandzka marynarka ma także do dyspozycji stary patrolowiec, który po kilkuletnim wycofaniu do rezerwy został niedawno przywrócony do służby. Nastąpiło to nie ze względu na zagrożenie militarne, ale w związku z pandemią koronawirusa.

Zbudowany w 1983 roku patrolowiec Eithne służył początkowo jako baza dla śmigłowca rozpoznawczego i nadal dysponuje lądowiskiem (bez hangaru). Jego uzbrojenie to jedna 57 mm armata Boforsa i dwa działka 20 mm.

Uzupełnieniem tych sił są dwa, pochodzące z przełomu wieków, patrolowce typu Róisín. Są to 78-metrowe okręty wypierające po 1500 ton, uzbrojone podobnie jak reszta irlandzkiej marynarki – na ich pokładach znajduje się jedna armata 76 mm i dwa działka 20 mm, a także kilka karabinów maszynowych.

Komponent bojowy Irlandzkiego Korpusu Lotniczego stanowi 7 turbośmigłowych samolotów Pilatus PC-9. To lekkie maszyny, używane głównie do treningu, które mogą zostać wyposażone w prostą broń. Kilka punktów podwieszeń pozwala na montaż zasobników z karabinami maszynowymi i niekierowanymi rakietami.

Irlandzkie lotnictwo ma także do dyspozycji dwa samoloty patrolowe CASA CN-235-100MP, sześć śmigłowców wielozadaniowych AgustaWestland AW139 (mają możliwość montażu karabinów maszynowych) i dwa Eurocoptery EC135P2.

Irlandia nie należy do NATO i mimo strategicznego położenia od lat przeznaczała na obronę zaledwie minimalne środki - około 0,27 proc. PKB. Doprowadziło to do tego, że wyspa nie jest w stanie się bronić ani nadzorować swoich granic za pomocą wojskowego systemu kontroli przestrzeni powietrznej.

W sytuacji, gdy u irlandzkich wybrzeży ma pojawić się rosyjska eskadra (zgodnie z prawem międzynarodowym Rosjanie mogą przeprowadzić ćwiczenia w irlandzkiej strefie ekonomicznej), władze Irlandii - w myśl obowiązującego od lat porozumienia - liczą na pomoc Wielkiej Brytanii.

To brytyjskie samoloty bojowe będą patrolowały irlandzką przestrzeń powietrzną i reagowały na jej ewentualne naruszenia przez rosyjskie samoloty czy śmigłowce. Podobnej pomocy Wielka Brytania udzielała już wcześniej, m.in. przechwytując w pobliżu Irlandii rosyjskie samoloty Tu-95.