10 największych tajemnic Wszechświata

Przez dziesięciolecia fizycy zastanawiali się, jak pogodzić ze sobą fizykę klasyczną Newtona, fizykę relatywną Einsteina i fizykę kwantową Heisenberga (i innych). Te trzy „dyscypliny” rządzą się własnymi prawami, będąc często nie do końca wzajemnie spójne. Tak powstała Teoria wielkiej unifikacji, która w zamyśle twórców ma stanowić kompleksową myśl fizyczną. „Jedyną słuszną”? Nie do końca wiadomo… Jej podstawą jest bowiem przewidywanie rozpadu protonu, a dotychczas nie zaobserwowano tego procesu. Wynika stąd, iż czas życia protonu powinien być co najmniej rzędu 10^32 lat…

Nauka… dopuszcza ich istnienie. Współegzystowanie wielu wszechświatów, od dawna intryguje fizyków, matematyków a także kosmologów. Wielu z nich twierdzi, że choć nie można na razie udowodnić ich obecności, są przesłanki, aby przypuszczać, że równoległe wymiary to wcale nie wymysł pisarzy literatury fantasy. Istnieje kilka sprzecznych i nakładających się teorii odnośnie równoległych wszechświatów, ale większość bazuje na prostej zasadzie nieskończoności wszechświata zakładającej, iż wszystko co może się wydarzyć miało już albo dopiero będzie miało miejsce.

Majowie go przepowiedzieli, więc nastąpi. Zapewne w innym terminie niż przewidziany, ale jednak. Pytanie jak to się stanie? Hipotez naukowych jest kilka. Według pierwszej wszechświat będzie kontynuował swoją ekspansję i ostatecznie rozszerzy się tak, że materia i energia staną się jednolitym obłokiem rzadkiego, obojętnego pyłu. Inna teoria głosi, że grawitacja przyciągnie całą materię, wszechświat zwolni i skurczy się do małego punktu, aż w końcu nastąpi nowy Wielki Wybuch. Kto wie? Pewnie „Tylko siwy staruszek, który byłby prorokiem, / Ale nie jest prorokiem, bo ma inne zajęcie”.

Podobno zaczęło się od Wielkiego Wybuchu, który zaowocował masywną ekspansją energii i materii z punktu, następującą do dzisiaj. Ale co wybuchło? Dlaczego wybuchło? Skąd wzięła się materia i energia? Jeśli to jednak Bóg stworzył świat, jak sądzą kreacjoniści, to zrobił fizykom niezłego psikusa.

Czas to skalarna wielkość fizyczna określająca kolejność zdarzeń oraz odstępy między zdarzeniami zachodzącymi w tym samym miejscu - tak mówi definicja. No tak, faktycznie… czyli co? Energia? Materia? No właśnie… Według Newtona bezwzględny, według Einsteina względny… A zegar tyka.

Życie nie znosi pustki, więc powstała. Nie wiadomo do końca, czy istnieje, ale jest potrzebna. Postulat istnienia ciemnej materii jest obecnie dominującym wytłumaczeniem obserwowanych anomalii w rotacji galaktyk oraz ruchu galaktyk w gromadach, ale nadal materia ta nie została odkryta eksperymentalnie, a jej natura pozostaje nieznana.

To coś, co odróżnia człowieka od innych zwierząt. Ale czym tak naprawdę jest świadomość? Ograniczenie jej do przytomności to za mało, próba użycia w jej kontekście słowa „dusza” to nadużycie i nadinterpretacja. Może to jedynie efekt uboczny działania mózgu? Można próbować ją zdefiniować, ale czy któraś z definicji będzie właściwa?

Teoretycznie jest jej tyle samo, co materii – tak wynika z obliczeń naukowców. Jakoś jednak ciężko ją znaleźć… Z materią nie mamy problemów – cały świat, jaki znamy, jest z niej zbudowany. A co z jej przeciwieństwem? Dlaczego, aby ją zbadać, trzeba ją sztucznie wytworzyć w warunkach laboratoryjnych (akceleratory)?

Co stało się w 1908 roku nad rzeką Podkamienna Tunguzka, przepływającą przez środek syberyjskiej tajgi, do dzisiaj nie wie nikt. Meteoryt? Fragment komety? Na pewno była eksplozja, to kwestia bezsporna. Naukowcy jednak, mimo wielu lat badań i kilku hipotez, nie potrafią jednoznacznie stwierdzić „co?”, „jak?” i „dlaczego?” i raczej się to nie zmieni.

Część świata naukowego poświęcona jest bez reszty poszukiwaniu cywilizacji pozaziemskich. Zajmuje się tym projekt SETI (Search for Extra-Terrestrial Intelligence) firmowany między innymi przez Carla Sagana i Franka Drake’a – słynnych amerykańskich astrofizyków. Panowie wychodzą z założenia, że nie ma możliwości, aby wśród tylu miliardów planet, cywilizacja ziemska była samotną. Być może mają rację, a być może – zgodnie z paradoksem Fermiego – tracą czas. Czy skoro Wszechświat jest tak stary i duży rozwój życia nie powinien być do tych rozmiarów proporcjonalny? Gdzie oni są?

Źródło: Toptenz • Wikipedia • Weebgb • Zmescience • Endgametime • Teperdexrian • Youtube • Astrobioloblog • Lifehack • Guangxiedu • Beautifulfractals • Wikipedia • Wikipedia • Wikipedia • Wikipedia • Wikipedia