Bałakława - tajna baza radzieckich okrętów podwodnych

Pozostałością zimnej wojny są nie tylko nietypowe narzędzia zniszczenia, jak np. ekranoplan Łuń, ale również miejsca, których istnienie przez lata owiane było mgłą tajemnicy. Jednym z nich są wykute w skale sztolnie stanowiące niegdyś bazę radzieckiej 11 Dywizji Okrętów Podwodnych. Jak wyglądają tajne przez dziesięciolecia obiekty wojskowe w Bałakławie?

Bałakława przeszła do historii jako miejsce słynnej bitwy z 1854 roku, podczas której wojska brytyjskie, francuskie i tureckie starły się z Rosjanami. Jednym z najbardziej znanych epizodów tej bitwy jest szarża Lekkiej Brygady, stanowiąca inspirację do powstania m.in. dwóch filmów o tym tytule i utworu „The Trooper” zespołu Iron Maiden.

Przez lata Bałakława była również bazą Floty Czarnomorskiej. Czasy, gdy największe światowe mocarstwa kombinowały nad sposobami skutecznego wysadzenia w powietrze konkurentów, a wraz z nimi połowy naszego globu, charakteryzowały się niebywałym rozmachem, a traktowane priorytetowo wojskowe inwestycje powstały po obu stronach żelaznej kurtyny bez względu na koszty.

W 1953 roku, niedługo przed swoją śmiercią, Józef Stalin zatwierdził plany budowy tajnej bazy okrętów podwodnych w Bałakławie. Choć niedługo później władza trafiła w ręce Gieorgija Malenkowa, a następnie od 1955 roku przejął ją Nikita Chruszczow, następcy kontynuowali zatwierdzone przez Stalina dzieło.

W miejscowości Bałakława, w zboczu wyłaniającej się z Morza Czarnego góry, rozpoczęto drążenie długich tuneli. Trwające przez dekadę prace zakończyły się uruchomieniem bazy 11 Dywizji Okrętów Podwodnych. Baza ta stanowiła zarazem magazyn broni atomowej dla Floty Czarnomorskiej.

W 1957 roku wydano rozkaz usunięcia Bałakławy ze wszystkich map. Obecna dzielnica Sewastopola stała się miastem zamkniętym, z rygorystycznie ograniczonym dostępem osób z zewnątrz. Wewnątrz góry ukryto suchy dok, w którym można było dokonywać napraw i przeglądów oraz sześć ogromnych kanałów mieszczących okręty podwodne. Baza w Bałakławie miała umożliwić im przetrwanie w przypadku ataku nuklearnego.

Po rozpadzie Związku Radzieckiego, do 1993 roku baza była wykorzystywana przez okręty Floty Czarnomorskiej. Po ich wycofaniu z tego miejsca w części obiektów urządzono muzeum, gdzie poza eksponatami bezpośrednio związanymi z radziecką flotą podwodną można podziwiać m.in. zabezpieczenia antydywersyjne, np. miniaturowe miny mające zatrzymać płetwonurków lub specjalną broń garnizonu bazy przystosowaną do strzelania pod wodą.

Źródło: Wired