Dusza rozproszona: cyfrowe wspomnienia dadzą nam nieśmiertelność? [Black Mirror]

Duch w maszynie, mokry sen cyberpunkowców - to przestarzała koncepcja. Transhumanistyczne wizje to dusza w socialu i świadomość rozproszona.

Duch w maszynie, mokry sen cyberpunkowców - to przestarzała koncepcja. Transhumanistyczne wizje to dusza w socialu i świadomość rozproszona.

Kopia osobowości

Ile siebie zostawiamy w social media? Jak dużo o nas wiadomo dzięki naszym cyfrowym wspomnieniom, które zostawiamy w sieci? Czy łącząc to z nieświadomie zostawianymi przez nas informacjami – cyfrowym cieniem – będziemy w stanie stworzyć kopię naszej osobowości i przewidzieć akcje i działania?

Do tej pory człowiek wydawał się zagadką. Szukaliśmy i staraliśmy się zdefiniować jego duszę. Mówiliśmy o jego abstrakcyjnym myśleniu i kreatywności. Podkreślaliśmy indywidualność i nieprzewidywalność.

Mieliśmy za mało danych.

W epoce big data, ogromnych baz danych dysponujących nieskończoną ilością informacji zbieranych z urządzeń rejestrujących nasze życie, staliśmy się przewidywalni. Algorytmy są w stanie zbadać nasze gusta i wybrać rzeczy, które będą nam się podobać. Są w stanie napisać za nas tekst, skomponować muzykę, wyleczyć nas z depresji. To nie jest transhumanistyczny sen. To już się dzieje. Czas na symulację człowieka.

Sporo wskazuje na to, że tak.

A skoro będziemy mogli powierzyć część zadań naszym cyfrowym daimonom, które będą wspierać nas w akcjach, to gdzie tak naprawdę będzie w tym wszystkim nasze jestestwo? "Black Mirror" Charliego Brookera, "Aristoi" Waltera Willimsa, "Linia Oporu" Dukaja czy "Accelerando Strossa" jedynie zarysowują ten problem, nie dając nam odpowiedzi na pytanie o duszę transhumanistycznej istoty.

Wiemy tylko, że będzie rozproszona.

Artykuł pierwotnie ukazał się na blogu Zniekształcenie Poznawcze.