Informatyczne absurdy srebrnego ekranu

Jak to jest, że reżyserzy i aktorzy wychodzą z siebie, by przekazać stopień zagmatwania relacji międzyludzkich, a gdy na arenę wkracza technologia, to bohaterzy włamują się do Pentagonu, klikając w ikonkę w prawym górnym rogu ekranu? Oto subiektywny przegląd kinowych info-bzdur.

Ikonka z trupią czaszką

Naszą wyliczankę wypada zacząć od klasyka, czyli filmu "Hackers" z 1995 r. Włamywanie się do wielce zabezpieczonego superkomputera Gibson odbywa się z budki telefonicznej po kliknięciu w ikonkę z trupią czaszką oraz wpisaniu loginu i hasła. Następnie hakerzy zanurzają się w świat rzeczywistości wirtualnej, obserwując bladoniebieskie wieże symbolizujące coś tam i zapamiętale waląc w klawiaturę, choć żaden tekst nie pojawia się na ekranie.

Film jest tak soczyście idiotyczny, że zabawę mają zarówno laicy, jak i profesjonaliści, choć z zupełnie różnych powodów. Poniżej fragment filmu do Waszej dyspozycji. Tylko nie uczcie się z niego hakować :)

Takie było prawdopodobne zadanie ICT w filmie o Bondzie. Jedyna rzecz, którą zapamiętałem z tej sceny, to cudowna nonszalancja, z jaką scenarzyści potraktowali konieczność wyjaśnienia widzowi, o co w tym technicznym mambo-dżambo chodzi. Człowiek ze złotym pistoletem pokazuje na zbiorniki z helem i mówi do Bonda: "Powiedzieli mi, że elektryczność jest przechowywana gdzieś... tutaj. Nauka nigdy nie była moją mocną stroną".

Żeby nie było, że się czepiam! Wszystkie te zabiegi podziałały na mnie ze 100% skutecznością! Oglądałem Pana Kleksa bez zastanawiania się, czy to wszystko ma jakikolwiek sens i wiarygodność. W momencie gdy Wielki Elektronik wkładał dyskietkę do napędu, ze strachu przechodziły mnie ciarki. Dziś mogę się za to odwdzięczyć tym lekkim szyderstwem i jednocześnie pochylić czoła nad pomysłowością twórców :)

I pamiętajcie święte słowa Wielkiego Elektronika: "Waszą szansą jest dżojstik!".

AN/FSQ-7 to seria superkomputerów stworzonych przez IBM dla Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. Każdy egzemplarz był wyposażony w 55000 lamp elektronowych, co zapewniało wydajność około 75000 instrukcji na sekundę. Ile kobiet pszczół dało się stworzyć za pomocą tak potężnego narzędzia, nie wiem. Poniżej fragment tego wiekopomnego dzieła.

Z filmu dowiecie się, że transfer danych między statkiem matką a komputerem PowerBook jest dość powolny. Nie świadczy to zbyt dobrze o statku matce, bo przecież produktowi Apple'a nie może nic brakować. Also, jak tu nie kochać Jeffa Goldbluma, który po włamaniu się do sieci Wi-Fi kosmitów klaszcze w dłonie i krzyczy "We're in!". Poniżej prawdziwa wersja wydarzeń.

O filmie właściwie należałoby zapomnieć. Najlepiej zrobić to tak, jak robi to bohater tego filmu, gdy przeżywa rozterki sercowe. Instrukcja na zdjęciu poniżej :)