„Nanohybrydowy”, rewolucyjny plastik
I tak, przy okazji badań nad wzmocnieniem struktury PHB, odkryto, że dodatek nanocząstek do polimeru nie tylko polepsza jego właściwości, ale przede wszystkim znacznie przyspiesza proces rozkładu substancji. Na dodatek biodegradacja jest kompletna. Nanohybrydowy polihydroksymaślan ulega całkowitemu rozkładowi po 7 tygodniach!
Idea rewolucyjnej technologii polega na tym, że do PHB dodaje się nanopartykuły iłu – drobnoziarnistej skały osadowej. PHB staje się przez to mocniejszy: łańcuch polimerowy jest bardziej plastyczny i trudniej go rozerwać.
Prawdopodobnie więc szykuje się rewolucja w przemyśle polimerowym. Biodegradowalne plastiki, szybko i w 100% rozkładane przez pospolite mikroorganizmy glebowe, to cel, który od kilkunastu już lat próbują osiągnąć wszyscy zainteresowani czystym środowiskiem. Teraz może się okazać, że wystarczy tylko do polimerów dodawać nanopartykuły, by – bez szkody dla natury – zamieniały się one w węgiel, wodór i tlen, bo te pierwiastki budują wszystkie polimery organiczne, m.in. PHB.
Iłów w Polsce jest pod dostatkiem – na pewno nie zabraknie na nanopartykuły do polimerów. Pytanie tylko, czy będziemy musieli czekać, aż przyjdzie do nas moda na nanohybrydowe plastiki, czy też ktoś mądry zainteresuje się pomysłem i zainwestuje w obiecującą technologię...?
Źródło: pubs.asc.org
Foto: FreeDigitalPhotos.net
