Powalczmy o kolorowe liście!
Wysoki poziom CO2 w atmosferze ma również wpływ na tak abstrakcyjne pojęcie jak piękno barwnej jesieni. Naukowcy z Uniwersytetu Southampton odkryli, że za późniejsze przebarwianie się liści jesienią nie jest odpowiedzialne ocieplenie klimatu, a wzrost stężenia CO2 w powietrzu. Do tej pory sądzono, że liście stają się później kolorowe, ponieważ globalne ocieplenie spowodowało wzrost temperatur i opóźniło nadejście chłodów. Zielony barwnik roślin – chlorofil bardzo nie lubi zimna i ulega rozkładowi, kiedy temperatura spada do poziomu bliskiego zeru w skali Celsjusza. Kiedy chlorofil zanika, uwidacznia się cała gama ksantofili, karotenoidów i antocyjanów, maskowanych do tej pory przez zielony barwnik. I dlatego liście jesienią są kolorowe – możemy wówczas zobaczyć to, co w porze ciepłej jest zasłonięte przez zieleń chlorofilu.
Tymczasem to nie ciepełko utrzymuje zieleń w liściach... CO2zawarty w powietrzu „zachęca” rośliny do intensywnej fotosyntezy. To z kolei prowadzi do produkcji składników budulcowych roślin; a te, mając zgromadzone zapasy, po prostu rosną. I mogą zastępować rozłożony chlorofil świeżymi porcjami zielonego barwnika. Nadejdzie jesień, a liście nijak się nie przebarwią...
Zjawisko powinno raczej smucić niż cieszyć. Rośliny nie potrafią myśleć i przewidywać – nie zdążą więc wyhamować fotosyntezy i innych procesów życiowych na tyle, by w porę wstrzymać krążenie soków przed nadejściem zimy. A to grozi uszkodzeniami organizmów, infekcjami i śmiercią roślin.
W 2050 roku – jeśli ludzkość, oczywiście, nie zrobi nic w kierunku redukcji poziomu stężenia CO2 w atmosferze – jego poziom będzie na tyle wysoki, że zapomnimy o kolorowej jesieni, bo liście przestaną się przebarwiać.
Jeśli kolorowe jesienne liście nie mają być tylko przeżytkiem minionej epoki, konieczne jest twarde redukowanie stężenia CO2 w atmosferze. Tylko to sprawi, ze znów zobaczymy złocistości klonów i czerwienie dębów.
Źródło: ScienceDaily
Foto: Ekoenergia
