10 powodów, dla których warto oglądać "Sherlocka"

1. Benedict Cumberbatch. W płaszczu

W każdym filmie czy serialu o Sherlocku najważniejszy jest Sherlock. Benedict Cumberbatch jest inny od wszystkich pozostałych Sherlocków. Młody. Przystojny. Charyzmatyczny. Świetnie wygląda w płaszczu. Ma mnóstwo fanek tak zwariowanych na jego punkcie, że nazywają siebie Cumberbitches. Grany przez niego detektyw to geniusz, ekscentryk, egoista i psotny dzieciak, który za grosz nie ma empatii i myśli przede wszystkim o sobie. Uwielbia płaszcze i świetnie w nich wygląda... a, o tym już chyba było.

2. Klasyczna historia opowiedziana w nowoczesny sposób

"Sherlock" BBC różni się od innych produkcji o najsłynniejszym detektywie wszech czasów przede wszystkim tym, że przenosi akcję opowiadań sir Arthura Conan Doyle'a do współczesnego Londynu. Ze wszystkimi tego konsekwencjami. Steven Moffat i Mark Gatiss, ci sami panowie, którzy piszą teraz "Doktora Who", bardzo odważnie przerabiają klasyczne historie, dbając o to, by ich częścią były nowe technologie.

W szczególności podoba mi się to, w jaki sposób "Sherlock" pokazuje widzom tok rozumowania głównego bohatera – schematycznie, jako ruchomą mapę myśli najbardziej inteligentnego człowieka na świecie (jeśli nie liczyć jego brata, oczywiście). Po co tracić czas na długaśne wyjaśnienia, skoro można powiedzieć nam wszystko w parę sekund?

3. Przygoda goni przygodę

Nieważne, czy historia dzieje się współcześnie, czy w XIX wieku, w "Sherlocku" zawsze najbardziej pociąga nas przygoda, dreszczyk emocji wynikający z tego, że się dzieje. Dzieje się dużo i z sensem – warto dodać. Nie może bez tego żyć John Watson, nie możemy żyć i my. I oczywiście, że "Sherlock" BBC One nam to zapewnia! W cudownie dużej ilości.

4. Londyn – piękny, chłodny, fascynujący

Uwielbiam wszystkie duże miasta we wszystkich serialach. Naprawdę! Londyn w "Sherlocku" w ogóle nie wydaje się oklepany, jest piękny, momentami mocno turystyczny, momentami pokazujący nam takie oblicza, których nie mieszkając w nim, raczej nie mamy szansy zobaczyć. Charakterystyczne zdjęcia tworzą wraz z muzyką Davida Arnolda i Michael Price'a niepowtarzalny klimat, który poczujecie już oglądając czołówkę.

5. Dialog twórców serialu z fanami

Moje szefostwo zabroniło mi za dużo spoilerować (no chyba że chodzi o spoilery mające więcej niż 100 lat), bo dopiero zaczyna "Sherlocka", nie mogę więc napisać, co widziałam w otwierającym trzeci sezon odcinku "The Empty Hearse". Napiszę więc tylko tyle: Moffat z Gatissem potrafią fajnie wykorzystać to, że żyjemy w czasach, kiedy dyskusje o popkulturze stały się interaktywne i każdy może zabrać głos. Wczoraj stało się jasne, że słuchają fanów, wiedzą, co się na Tumblerze dzieje i potrafią prowadzić z nami inteligentne, choć czasem dość okrutne gierki. I jeszcze te hashtagi...

6. Dużo świetnego humoru

Inteligentny i ostry jak brzytwa brytyjski humor to immanentna cecha niemal wszystkich produkcji z Wysp. Nie brak go i w "Sherlocku", który potrafi rozbroić widza zabawnym dialogiem w najbardziej dramatycznym momencie. Od samego początku częścią serialu są bezpardonowe żarty z tego, że obu bohaterów podejrzewa się o homoseksualizm (nie, nie ma to większego związku z prawdą! Skoro pytacie).

7. Relacje Sherlocka z Watsonem, Mycroftem i resztą świata

Uwielbiam obserwować, jak Sherlock (nie) radzi sobie z ludźmi. Jak ich obraża, jak nimi pomiata, jak oni i tak troszczą się o niego. Uwielbiam jego przyjaźń z Watsonem, bo to po prostu klasyka: dwóch facetów, z których każdy koniec końców dałby się pokroić za drugiego. Świetne są wszystkie sceny z Mycroftem, który, jak już pewnie wiecie, jest tym mądrzejszym z braci Holmesów. Tak, tak, Sherlock ma kompleksy!

A do tego Lestrade i Molly, i pani Hudson, i ten biedny Anderson... "Sherlocka" zasiedlają fantastyczne postacie, z którymi główny bohater ma niebanalne relacje.

8. Moriarty, jakiego jeszcze nie widzieliście

Zabronili mi spoilerować, więc mogę napisać tylko tyle, że w "Sherlocku" BBC Moriarty jest zupełnie inny od swoich poprzedników. Ekscentryczny, szalony, genialny i bardzo, ale to bardzo kontrowersyjny. Kiedy go zobaczycie, będziecie wiedzieć, co mam na myśli. Tak, spoilerem byłoby tu już samo zdjęcie.

9. Ta kobieta

Równie specyficzna jest TA kobieta, czyli Irene Adler. Mogę chyba zdradzić, że w serialu BBC ma ona twarz Lary Pulver i jest, hm, dość ciekawą osobą. Jak się zastanowić, to w sumie zgodną z kanonem. I jednocześnie tak niemożliwie pokręconą, że twórców serialu można za to tylko kochać. Albo nienawidzić. Albo jedno i drugie naraz.

10. Można obejrzeć całość w jeden weekend

Oczywiście, czasem fajne są seriale, które można oglądać i oglądać, i nigdy się nie kończą. Ale krótkie brytyjskie sezony też mają coś w sobie. Praktycznie nie ma tu słabych momentów, wszystko jest przemyślane i dopięte na ostatni guzik. A jeśli chcecie być na bieżąco, to wystarczy, że poświęcicie weekend na nadrobienie zaległości. Do tej pory wyemitowano siedem odcinków "Sherlocka", po 1,5 godziny każdy. W niedzielę wieczorem ponownie spotykamy się na Baker Street, by obejrzeć odcinek "The Sign of Three". I mam nadzieję, że będzie nas więcej niż ostatnio.