6 roślinożernych zwierząt, które polubiły smak krwi. Drapieżna owca i jeleń jedzący ptaki

Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się filmy, pokazujące zwierzęta zjadające inne zwierzęta!

Jeśli Wasz obraz jelenia ukształtował przed laty Bambi czy inny rozczulający zwierzak z kreskówek, czas zejść na ziemię. Choć dla niektórych może to być szokiem, znane są przypadki jeleni pożerających ryby, martwe króliki, wnętrzności przedstawicieli własnego gatunku a nawet… żywe ptaki, w tym pisklęta wyjadane prosto z gniazd.

Apetyt jeleni nie ogranicza się jednak tylko do piskląt - podczas badań ornitologicznych w Kanadzie naukowcy trzymali schwytane ptaki w pułapkach z zamiarem wypuszczenia ich po wykonaniu wszystkich badań. Niestety, ptaki miały wyjątkowego pecha – zostały pożarte przez przechodzące w pobliżu stado jeleni, dostarczając przy okazji obserwującym to zdarzenie przyrodnikom niesamowitego materiału badawczego.

Te spokrewnione z wielorybami, afrykańskie ssaki są zazwyczaj przedstawiane jako wielkie, ale poczciwe i niegroźne zwierzęta. Nic bardziej mylnego – prawdziwy hipopotam nie ma wiele wspólnego z dobrodusznym Peterem Potamusem, który w starej bajce podróżował przez świat balonem.

Choć żołądek hipopotamów nie jest przystosowany do trawienia mięsa, zaobserwowano zjadanie przez te zwierzęta padliny. Znany jest również przypadek hipopotama, który zabił i zjadł impalę.

Z czym kojarzy się Wam papuga? Jeśli macie przed oczami obraz sympatycznego, kolorowego ptaka, który siedzi na ramieniu pirata, wydziera się miotając bluzgi w kilku językach i domaga dokarmiania orzeszkami, to... możecie być w błędzie.

Okazuje się, że papugi potrafią być bezwzględnymi drapieżnikami, polującymi na owce. Pomysł wydaje się dość niedorzeczny i tak samo niedorzeczny wydawał się przez dziesięciolecia nowozelandzkim pasterzom, którzy znajdowali czasem swoje owce w opłakanym stanie - rozszarpane, podziurawione, z częściowo wyjedzonym zadem. Problem polegał na tym, że Nowa Zelandia, nie licząc współczesnych kotów, jest wolna od drapieżników. A przynajmniej tak się powszechnie uważa.

Przez dziesięciolecia pojawiały się relacje naocznych świadków, wskazujących, że winna masakry owiec jest papuga Kea, jednak nie dawno im wiary - pomysł, by kolorowa papuga była owcożercą wydawał się dość absurdalny. Było tak do czasu, gdy pod koniec XIX wieku podczas ekspedycji naukowej zaobserwowano, a w 1933 roku sfilmowano papugę, która atakując owcę, zaczyna wyjadać jej miękkie tkanki, robiąc to w miejscu znajdującym się blisko nerek, których uszkodzenie prowadziło do śmierci zwierzęcia.

Owca to symbol łagodności (choć w tym przypadku przysłowie odwołuje się do baranka) i niezbyt lotnego umysłu. Faktycznie, obserwując stado owiec trudno podejrzewać te zwierzaki zarówno o inteligencję, jak i o jakiekolwiek, niecne zamiary względem innych zwierząt.

Stereotyp łagodnej, trawożernej owcy został obalony na szkockich Szetlandach. Wśród kolonii rybitw zaobserwowano tam przedziwną epidemię: wiele piskląt znajdowano bez głów i nóg. Za sprawców (jak już wiecie – nie bez powodu) uznano początkowo jelenie, ale te zjadały ptaki w całości. Znacznie wybredniejsze okazały się szetlandzkie owce, które zabijały pisklęta, a następnie zjadały ich nieopierzone części, starannie unikając piór, których nie mogły strawić. Zdaniem badaczy owce uzupełniały w ten sposób niedobór minerałów.

Dujkery to niewielkie antylopy, zamieszkujące lasy Afryki subsaharyjskiej. Na pozór trudno o bardziej płochliwe i nieszkodliwe zwierzę, ale dujkery – w przeciwieństwie do innych antylop – są wszystkożerne.

Oprócz owoców, liści czy kory, dietę dujkerów uzupełniają m.in. małe ssaki, żaby i jaszczurki.

Krowy cieszą się opinią raczej spokojnych, pokojowo nastawionych zwierząt. Okazuje się jednak, że dla niektórych gatunków potrafią stanowić śmiertelne zagrożenie.

Pewien rolnik w Indiach zauważył, że jego krowa zachowuje się trochę inaczej od reszty przeżuwaczy swojego gatunku. Zamiast spokojnie skubać trawę, krowa rozpoczęła polowanie na kurczaki, zjadając w sumie aż 48 sztuk. Lokalni lekarze weterynarii winę za zachowanie zwierzęcia zrzucili na jego niedożywienie lub ewentualne, nierozpoznane choroby.

Na koniec małe odstępstwo od reguły – nie zwierzę, ale pochodząca z Chile roślina Puya chilensis. Co w niej wyjątkowego? Jej kwiatostan zakwita raz na 10-15 lat, stanowiąc wielką atrakcję dla wielbicieli botaniki, jednak roślina słynie z czegoś jeszcze.

Choć nie zaobserwowano tego na żywo, to prawdopodobnie roślina „poluje” na niewielkie zwierzęta, w tym m.in. młode owce. Kształt rośliny i odpowiednio zakrzywione kolce sprawiają, że zwierzę, które nieopacznie wejdzie pomiędzy jej liście, nie jest w stanie się wydostać. Po śmierci schwytanej w ten sposób ofiary jej rozkładające się szczątki użyźniają glebę, zapewniając Puya chilensis dobre warunki do rozwoju.

Źródła: IO9, Popular Science, Nauklove, Ekologia, Animalus i Birdorable.