Najszybszy na świecie. Ten światłowód bije rekordy

To najszybszy światłowód na świecie – umożliwia osiągnięcie transferów na poziomie 1,7 Pbit/s. To prędkość, która jest o 1,7 miliona razy większa niż w przypadku typowego, gigabitowego łącza. Co szczególnie ważne, tak imponujący wynik nie został uzyskany na jakiejś małym, testowym dystansie – przewód miał długość 67 kilometrów.

Światłowód, będący owocem współpracy naukowców z Australii, Japonii, Holandii i Włoch, jest złożony z 19 rdzeni i szklanego chipu. Właśnie to połączenie sprawia, że możliwe jest uzyskanie tak dużych prędkości, a równocześnie bardzo niskich strat (przy mniejszych liczbach rdzeni – jak tłumaczą naukowcy – utrata światła jest zbyt duża, co przekłada się bezpośrednio na mniejszą wydajność światłowodu).

Choć osiąga tak dużą szybkość, opisywany światłowód jest niezwykle cienki – naukowcy mówią, że ma grubość pojedynczego ludzkiego włosa. Podobnie zresztą jak ma to miejsce w innych światłowodach łączących kontynenty, centra danych oraz naziemne stacje.

Ciekawostką może być tu porównanie, że pierwszy podmorski światłowód – zainstalowany w 1988 roku – miał przepustowość 20 Mbit/s. Aktualnie najlepsze światłowody – takie jak Grace Hopper z 2022 roku – oferują natomiast transfery na poziomie 22 Tbit/s w każdej z 16 par przewodów, co przekłada się na łączną przepustowość 352 Tbit/s (wciąż blisko pięć razy mniejszą niż w opisywanym światłowodzie).

Naukowcy od dawna próbują zwiększać przepustowość światłowodów. Jednym z pomysłów było zwiększenie grubości przewodów – to jednak zmniejsza ich elastyczność i wytrzymałość, a do tego wymagałoby przebudowy całej światłowodowej infrastruktury. Inna koncepcja zakładała zwiększenie liczby przewodów, ale to za bardzo zwiększa koszty. Dlatego teraz naukowcy postanowili jedynie zwiększyć liczbę rdzeni w światłowodzie, nie zwiększając przy tym jego średnicy – to pionierskie i wygląda na to, że też przełomowe rozwiązanie.

Na razie naukowcy udowodnili, że rzeczywiście da się wyprodukować światłowód o takiej charakterystyce. Nie zamierzają jednak na tym poprzestawać i wyrażają wiarę, że technologia znajdzie zastosowanie w rzeczywistych połączenia podmorskich w ciągu najbliższej dekady, a może i pięciu lat.