Polscy twórcy gier zainteresowani VR. "Czekamy na pierwszy hit"

Wystarczą gogle VR, by uczestnicy rozgrywki przenieśli się do klimatycznej tawerny, gdzie spotkają przyjaciół z różnych stron świata. Za sprawą zaangażowania AltspaceVR powstał cały zestaw narzędzi – od kostek, poprzez figurki postaci i potworów, aż po mapy. Ciekawostką jest, że w tawernie poza graczami mogą też przebywać widzowie – wystarczy odpowiedni sprzęt, czyli Oculus lub HTC Vive.

To jednak dopiero forpoczta zmian, które w świecie gier niosą okulary wirtualnej rzeczywistości.

Choć 3D sprawdza się w kinie, to w świecie gier nie udało mu się aż tak dobrze. Czy z wirtualną rzeczywistością będzie podobnie?

– VR to nowe medium komunikacji pomiędzy graczem i światem gry – mówi Paweł Rohleder, dyrektor ds. badań i rozwoju technologii w firmie Techland, która zasłynęła ostatnio Dying Light.

– Dzięki hełmowi VR jesteśmy „bardziej” w świecie, mocniej go odczuwamy i przeżywamy (Anglicy nazywają to „immersion”), co przenosi gracza na kolejny poziom. A dodatkowe kontrolery ruchu takie jak Oculus Touch to kolejny krok naprzód – uważa Rohleder.

Klaudiusz Zych, współzałożyciel studia Flying Wild Hog, który pracował m.in. nad pierwszym Wiedźminem, Painkillerem czy Hard Reset wskazuje natomiast, że do zmiany nadjedzie, gdy twórcy przestaną myśleć o VR jak o nowej platformie do przeniesienia starych gatunków gier.

– Klasyczny model gier, gdzie biegamy postacią z kamerą z perspektywy pierwszej osoby, nie sprawdza się w wirtualnej rzeczywistości tak dobrze – mówi.

– Dużo lepsze są gry, w których gracz stoi w miejscu lub bardzo wolno się porusza, ale może wykorzystać możliwości VR do rozglądania się i oglądania lub manipulowania otoczeniem. Świetnie się sprawdzają we wszelkiego rodzaju symulatorach pojazdów, statków kosmicznych i samolotów, gdzie manipulujemy konsolą lub pulpitem, a świat oglądamy przez szybę – dodaje mój rozmówca.

– Na jego wykorzystanie w grach (przynajmniej w tej chwili) nikt nie wydaje się mieć złotego pomysłu – zwraca uwagę Michał Nowakowski (wiceprezes ds. rozwoju biznesu w CD Projekt RED, firmie odpowiedzialnej za gry z serii Wiedźmin).

Maciej Szcześnik (projektant gier pracujący m.in. dla CD Projekt RED czy 11 bit studios) uważa z kolei, że VR w bliskiej przyszłości będzie nową platforma do grania, tak jak tablety, konsole czy komputery.

– Gry i aplikacje tego typu są całkowicie innym doświadczeniem. Są też nowym wyzwaniem dla projektantów – mówi mi Szcześnik. – Klasyczne gry w przeważającej większości po prostu nie działają w VR, może poza symulatorami – ocenia.

– W najbliższych latach VR będzie raczej gadżetem dla graczy, trochę jak kierownica na USB – wtóruje mu Radosław Gwarek (projektant SI w 11 bit studios, aktualnie pracujący nad grą PixWing).

– Kiedy technologia dojrzeje i będzie tańsza, stanie się osobną platformą dla gier, zaczną wtedy powstawać na dużą skalę gry skierowane głównie na VR – ocenia Gwarek.

Aktualnie brak takiego właśnie kluczowego dla rozwoju platformy produktu. Potwierdza to Michał Nowakowski.

– Widziałem liczne wersje demonstracyjne gier VR, z których wiele robi naprawdę ciekawe wrażenie – mówi.

– Ale żadna z nich nie rokowała moim zdaniem na zostanie tak zwanym „killer app”, czyli grą, która sprawi, że wszyscy właśnie w nią będą chcieli zagrać na sprzęcie VR – dodaje.

– Cały czas trwają poszukiwania tak zwanego „VR experience for games”, które różni się od powszechnie znanej rozrywki na konsolach i PC – uspokaja Paweł Rohleder.

– Musimy w inny sposób projektować filmy interaktywne, zwracać większą uwagę na dźwięk i na wszystkie elementy, które »przeszkadzają« w obrazie gry. Nie możemy też nigdy przejmować kontroli nad głową gracza – wylicza.

– Póki co jednak nie ma exclusive'ów, które mogłyby przekonać do zakupu takiego urządzenia – zauważa Klaudiusz Zych.

– I nie mówię o kilku małych grach od niezależnych twórców, tylko o kilkunastu wysokobudżetowych produkcjach rocznie. A wydawca nie widzi sensu w wydaniu kilkadziesiąt milionów dolarów na produkcję tytułu, który ukaże się na jednej platformie. Nowa platforma gier musi osiągnąć masę krytyczną liczby sprzedanych urządzeń, żeby przyciągnąć twórców gier do siebie i koło się zamyka – mówi Zych.

– To absolutnie nie oznacza, że VR to ślepy zaułek branży gier, ponieważ dosłownie w każdej chwili taka gra może się pojawić – wskazuje Michał Nowakowski.

– A że w branży pracuje nad tematem wiele tęgich głów, jest całkiem możliwe, że tak się właśnie stanie i to niebawem – twierdzi.

– Na razie nie zaobserwowaliśmy dużej zmiany w branży gier po pojawieniu się VR – zauważa Daniel Sadowski (właściciel Nitreal Games, gdzie powstała m.in. seria Gardens Inc.).

– Oczywiście, na razie krążą tylko devkity (czyli wersje testowe stworzone z myślą o twórcach, a nie o odbiorach w sklepach) oraz prototypy, a komercyjne edycje headsetów dopiero się zaczną pojawiać, więc dużo może się jeszcze zmienić. Osobiście obawiam się, że VR może podzielić los wszystkich kontrolerów ruchowych: stanie się to fajnym gadżetem na eventy i imprezy, ale do dłuższego grania nadawać się nie będzie. Mam nadzieję jednak, że się mylę – mówi Sadowski.

– Chociaż niestety mój Oculus leży na półce nieruszony już od roku – dodaje.

Podobne wątpliwości ma Michał Staniszewski (reprezentant grupy Plastic, współtwórca gry Datura). – VR na stale zagości w domach i firmach dopiero wówczas, gdy rozwinie się kilka generacji. Na chwilę obecną moim zdaniem jest to sprzęt głównie dla entuzjastów oraz jako ciekawostka do chwilowej zabawy – mówi.

– Oczywiście najpełniejsze doznania są wtedy, gdy człowiek może się poruszać i w rzeczywistości, i w grze w tym samym czasie (jak na prezentacjach Vive) – mówi.

– Ale myślę że wejście w wirtualną rzeczywistość przy pomocy pada to również kusząca oferta. Jedyny problem z podejściem „padowym” to szaleństwa błędnika, kiedy nasz umysł myśli że chodzimy, a organizm mówi „jak to, przecież siedzę na kanapie z padem w ręku?” – zauważa.

O problemach technicznych wspomina też Klaudiusz Zych. – VR będzie miał problem z przyjęciem się w mainstreamie z powodów technicznych. Wymaga wolnego miejsca w pokoju 3x3 metry, miejsca na zamontowanie kamer, przestrzeni w celu uniknięcia ryzyka uderzenia się o coś (np. dywan wyznaczający bezpieczną strefę) – wylicza.

– Cena takiej zabawki na pewno przekracza rozsądny pułap. Poza samym urządzeniem, które będzie kosztowało dużo, potrzebny jest mocny PC, zdolny w nowych grach utrzymać bez spowolnień, cały czas, powyżej 90 fps'ów w rozdzielczości prawie 4K na oboje oczu. Innymi słowy: topowy model karty graficznej – zauważa Zych.

– Jeśli chodzi o samą technologię, software i hardware, to jesteśmy w chwili, gdy można powiedzieć: „it's good enough” – konstatuje Klaudiusz Zych. – Postęp, jaki się dokonał w ostatnich latach, dzięki zatrudnieniu topowych specjalistów od gier (np. John Carmack, Michael Abrash) jest niewiarygodny – zauważa.

– Jeszcze trzy lata temu gra na okularach Oculusa powodowała zawroty głowy po 10 minutach używania. Wyświetlacz miał rozdzielczość ekranu CRT z lat 90. Były problemy ze sterowaniem. A źle dobrane gry i dema jeszcze pogłębiały ten efekt. Teraz wszystkie te problemy zostały rozwiązane, dema naprawdę robią wrażenie – mówi Zych.

Kacper Kwiatkowski (współzałożyciel studia Vile Monarch i współtwórca m.in. This War of Mine) uważa, że nie należy spodziewać się całkowitej porażki VR, mimo przeróżnych obaw i problemów. Szczególnie dokuczliwy jest efekt Swayzego, nazwany tak w nawiązaniu do roli aktora w filmie "Uwierz w ducha". Mając na głowie gogle VR czujemy się podobnie jak bohater, który nie mógł wchodzić w interakcje z materialnymi przedmiotami, bo ruchy naszych rąk nie są przenoszone bezpośrednio do świata gry.

– Wszak gigantyczne firmy (Sony, Valve, Facebook) wpompowały w to potężne pieniądze, trudno spodziewać się, aby ich wyczucie tak okrutnie zawiodło – twierdzi.

Z drugiej jednak strony jeszcze kilka lat temu niemal każdy wydawca chciał mieć w swoim portfolio grę trójwymiarową. A dziś?

– To jest nowa forma przekazu dla projektantów gier – stwierdza Klaudiusz Zych. – Można w niej mnóstwo fajnych i ciekawych rzeczy zrobić. Indie nie potrzebują ogromnej sprzedaży żeby się mogły zwrócić. Tu liczy się fajny świeży pomysł, a nie ogromny budżet włożony w produkcję – mówi.

Michał Nowakowski póki co nie spodziewa się produkcji innych niż te, które początkowo były plagą gier mobilnych.

– Będą szybkie próby przeniesienia tytułów z dużych konsol na telefony i pady, żeby tylko zaistnieć w potencjalnie atrakcyjnej niszy – zauważa.

– Na to, czy VR się zadomowi w branży gier, trzeba jeszcze poczekać. Ale jeśli tak się stanie, sądzę, że VR stanie się raczej osobną odnogą tejże branży, trochę jak to miało miejsce niegdyś właśnie z grami mobilnymi, czy swego czasu grami na Facebooku – mówi Nowakowski.

– Ostro pracujemy w The Farm 51, żeby przełom nastąpił – mówi Łukasz Mach, patrzący na sprawę optymistycznie. – Mamy dostęp do najnowszych rozwiązań i kontakty z koncernami, które naprawdę mocno inwestują w ten segment. Udało się zbudować masowe oczekiwanie odbiorców, teraz tylko (i aż) trzeba je zaspokoić – twierdzi.

– Możliwości VR przy odpowiednim, dedykowanym kontrolerze, chociażby takim, jaki zaprezentował na targach Gamescom Oculus Touch, są olbrzymie – wtóruje mu Klaudiusz Zych.

– Jeśli VR nie wystrzeli, to będzie to nie tylko porażka medialna i zawód dla graczy, ale przede wszystkim poważny cios biznesowy dla rekinów rynku, którzy, tak jak Samsung, Facebook czy HTC, zainwestowali spore nakłady w tę branżę – podsumowuje Łukasz Mach.