Szósty palec u ręki. Dodatkowy kciuk jest bardziej przydatny, niż myślisz

Ewolucja obdarzyła człowieka wyjątkową umiejętnością, którą jest możliwość chwytania – wszystko za sprawą kciuka. Tymczasem w Wielkiej Brytanii trwają prace nad bionicznym trzecim kciukiem. Urządzenie wydrukowane w 3D nie tylko rozszerza zdolności człowieka, ale pozwala również lepiej zrozumieć, w jaki sposób mózg przystosowuje się do urządzeń wspomagających

W ramach swojej pracy dyplomowej w dziedzinie projektowania produktów w Royal College of Art w Londynie, Danielle Clode stworzyła dodatkowy palec protetyczny – "trzeci kciuk". Wydrukowany w 3D bioniczny szósty palec powstał jako projekt badawczy dotyczący tego, jak protezy górnych kończyn mogą być przymocowane i kontrolowane przez ciało.

Wynalazek nie jest nowy, ale zrobiło się o nim znów głośno za sprawą serwisu Freethink, który złożył wizytę twórczyni trzeciego kciuka.

Prototyp trzeciego kciuka jest wydrukowany 3D w trzech głównych częściach z różnych materiałów. Zarówno osłona dłoni, jak i osłona nadgarstka dla silników, są wydrukowane z gładkiej, sztywnej szarej żywicy. Natomiast główna struktura samego kciuka jest wydrukowana z włókna Ninjaflex – elastycznego termoplastycznego poliuretanu. Te trzy części strukturalne są następnie połączone za pomocą systemu linek Bowdena.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Ruch kciuka jest aktywowany przez przewody przymocowane do silników na nadgarstku. Silniki ciągną linki, tworząc napięcie w stosunku do elastycznego materiału drukowanego w technologii 3D, co powoduje, że kciuk wygina się w naturalny sposób, umożliwiając chwytanie przedmiotów. Sterowanie silnikami odbywa się za pomocą dwóch czujników ciśnienia umieszczonych w butach użytkownika pod palcami, które komunikują się z silnikami zamontowanymi na nadgarstku za pomocą połączenia Bluetooth.

Podczas gdy kontrola za pomocą palców u stóp może wydawać się dziwnym pomysłem, jest to dość powszechna opcja dla protez górnej części ciała.

Obecnie trwają również prace nad otwartą bioniką, która pomoże osobom z utraconymi kończynami. Dzięki współpracy z The Plasticity Lab – wspólnym instytutem badawczym The Uniwersytetu Londyńskiego i Uniwersytetu Cambridge – Clode i jej koledzy mają nadzieję lepiej zrozumieć, w jaki sposób mózg przystosowuje się do urządzeń wspomagających, dowiedzieć się więcej o ograniczeniach neuroplastyczności i zbadać, jak najlepiej wykorzystać ją do poprawy kontroli i użyteczności protez i urządzeń wspomagających.