Znudził Cię pad, klawiatura i myszka? Zobacz 10 najdziwniejszych kontrolerów

Pad, klawiatura i mysz to zestaw, który z powodzeniem sprawdzi się w większości gier. Dla bardziej wyspecjalizowanych graczy pożyteczny może okazać się joystick czy atrapa instrumentu muzycznego, jednak dla producentów kontrolerów to wciąż za mało. Zobaczcie najbardziej dzikie, niesamowite i nieszablonowe kontrolery gier wideo.

Pad, klawiatura i mysz to zestaw, który z powodzeniem sprawdzi się w większości gier. Dla bardziej wyspecjalizowanych graczy pożyteczny może okazać się joystick czy atrapa instrumentu muzycznego, jednak dla producentów kontrolerów to wciąż za mało. Zobaczcie najbardziej dzikie, niesamowite i nieszablonowe kontrolery gier wideo.

Ile znacie symulatorów okrętów? Odpowiedź krążąca w okolicy zera nie powinna być powodem do wstydu – temat jest tak niszowy, że znany prawdopodobnie tylko nielicznej grupie zapaleńców, którzy za możliwość zwiększenia realności symulacji są gotowi sporo zapłacić. Zamiast myszy i klawiatury mogą skorzystać z kontrolera o nazwie ShipDriver, przypominającego kawałek mostka kapitańskiego.

Co więcej, ta sama firma przygotowała inne, równie wyspecjalizowane akcesorium o nazwie RailDriver, czyli mający wiele wspólnych elementów ze ShipDriverem panel sterujący dla wielbicieli symulatorów pociągów i wszelkich pojazdów szynowych.

Co wyjdzie z połączenia klawiatury, myszy i pada? Odpowiedź „nic nie wyjdzie, bo nikt normalny nie zrobiłby takiego połączenia” nie jest prawdziwa. Sprzętowego Frankensteina stworzyła bowiem firma AlphaGrip, przekonująca, że jest to świetny gadżet do wszystkiego – pozwala na pisanie z szybkością do 50 słów na minutę, a przy okazji jest zamiennikiem myszki, klawiatury i zwykłego pada.

Jak nietrudno zgadnąć, rewolucyjne zdaniem twórców urządzenie bez odpowiedniego treningu jest raczej narzędziem frustracji niż wygodnym kontrolerem. Z drugiej strony testujący ten dziwny sprzęt użytkownicy zwracali uwagę na wygodę użytkowania np. podczas siedzenia na kanapie i przeglądania stron WWW.

Niestety, w tym przypadku – mimo kilku zalet – problemem okazuje się brak scrolla i konieczność stosowania zamiast niego odpowiednich klawiszy. Problematyczne okazało się również używanie skrótów klawiaturowych.

Na początku lat 90. Konami postanowiło maksymalnie udziwnić pistolet świetlny. W tym celu stworzyło kontroler przeznaczony dla konsoli NES, nazywany początkowo Gun Sight. Było to urządzenie zakładane na głowę, ze słuchawkami, mikrofonem i celownikiem umieszczonym przed okiem gracza.

Gra miała polegać na wskazywaniu celu i wykrzykiwaniu komendy „fire”. W praktyce gadżet okazał się wielkim niewypałem – kontroler strzelał, kiedy chciał, reagując na dowolne dźwięki tła.

Premiera gry Resident Evil 4 okazała się dobrym pretekstem do wciśnięcia graczom wyjątkowo dziwnego kontrolera. Od strony technicznej był to niemal zwyczajny pad, dostępny dla użytkowników PlayStation 2 i Gamecube’a.

Tym, co go wyróżniało, był nietypowy kształt. Producent, Capcom, zamknął pada w gustownej obudowie w kształcie zakrwawionej piły łańcuchowej z dźwignią odpowiedzialną za podnoszenie i opuszczanie broni w grze i wbudowanym głośniczkiem.

Co zrobić, gdy od najbliższej trasy narciarskiej dzielą nas godziny jazdy? Rozwiązaniem pozwalającym poczuć odrobinę narciarskich emocji jest gadżet o nazwie SKIGYM, będący połączeniem kontrolera i sprzętu treningowego.

SKIGYM, sprzedawany za 1649 euro w pakiecie razem z grą Alpine Ski Racing, to rodzaj trenażera. Użytkownik staje na nim i kieruje narciarzem na ekranie za pomocą nóg i balansu ciała, co wydaje się nie tylko całkiem niezłą zabawą, ale też dobrym przygotowaniem przed wyjazdem na narty.

Wielbiciele wymachiwania mieczem przeżyli niedawno potworne rozczarowanie na wieść o zawieszeniu projektu Clang, który miał być pierwszym realistycznym symulatorem walki bronią białą.

Okazuje się, że nie jest to pierwsza inicjatywa tego typu. Dekadę temu wraz z premierą gry Onimusha 3 pojawił się kontroler w kształcie najbardziej przereklamowanej broni białej na świecie – Hori Katana. Z realizmem nie miało to wiele wspólnego, ale zabawa z bezprzewodowym, ruchowym kontrolerem musiała być całkiem niezła.

W jaki sposób sterować wielkim bojowym robotem? Dla wielbicieli przeznaczonej dla pierwszego Xboksa gry Steel Battalion jej producent, Capcom, przygotował coś wyjątkowego. Był to gigantyczny kontroler z trzema pedałami, dwoma joystickami i kilkudziesięcioma przełącznikami. Sprzęt sprzedawany w pakiecie z grą kosztował 200 dolarów.

Czy można poczuć namiastkę wędkarskich emocji bez wstawania o dziwnych porach, przedzierania się przez niedostępne zarośla, komarów i bliskiego kontaktu z robactwem? Już przed wieloma laty posiadacze Dreamcasta mogli skorzystać z symulatorów wędkowania, jak Sega Marine Fishing czy Sega Bass Fishing.

Specjalnie z myślą o nich przygotowano wyjątkowy kontroler w kształcie wędki z kołowrotkiem. Co istotne, wędka była przy okazji kontrolerem ruchowym, który można było wykorzystać nie tylko podczas wirtualnego łowienia ryb, ale także w grach sportowych, jak choćby Tennis 2K2.

Kolejny udziwniony kontroler do NES-a powstał w 1989 roku. Rękawica opracowana przez potentata w świecie zabawek, firmę Mattel, była innowacyjnym kontrolerem ruchowym. W teorii pozwalał on na sterowanie rozgrywką za pomocą ruchów ręki, wykrywając m.in. zginanie palców gracza.

Rozwiązanie było oparte na wbudowanych w rękawicę światłowodach umożliwiających wykrycie zginania palców oraz na głośnikach emitujących ultradźwięki. Dzięki dołączonym do zestawu mikrofonom pozwalało to na określenie pozycji rękawicy w przestrzeni.

Niestety, teoria nie była zbieżna z praktyką. Mimo zastosowania całkiem ciekawych rozwiązań i rynkowego sukcesu (sprzedano około 100 tys. sztuk) kontroler miał podstawową wadę: nie działał.

http://www.youtube.com/watch? v=WYBzKFm-rd0

Sterowanie różnymi obiektami – również w grach – za pomocą fal mózgowych nie jest nowym pomysłem. Jeszcze w 1984 roku kontroler wykorzystujący to rozwiązanie zaprezentowała firma Atari dla swojej konsoli Atari 2600.

Niestety, choć reklamy sugerowały kontrolowanie gier za pomocą myśli, w praktyce był to tylko chwyt marketingowy. Kontroler wyposażono bowiem w czujniki podczerwieni, które wykrywały jedynie ruchy czoła, a użytkownicy Atari Mindlink narzekali na powodowane przez kontroler bóle głowy.