Electrolux The CUBE vs. Łuk Triumfalny w Brukseli [wideo]

Kilka tygodni temu popełniłem wpis o okolicznościach powstania restauracji The CUBE. Obiecałem wówczas, że powrócę do tego tematu. Pora wywiązać się z obietnicy. Dziś architektura The CUBE w konfrontacji z łukiem stojącym w brukselskim parku Pięćdziesięciolecia.

Stolica Belgii, instytucjonalne serce Unii Europejskiej, może poszczycić się 30-hektarowym parkiem Pięćdziesięciolecia (fr. Parc du Cinquantenaire). Jego architektonicznym elementem jest zbudowany na planie litery U zespół budynków. Ich centralnym punktem jest Łuk Triumfalny.

Park datowany jest na 1880 r., a sam łuk na 1905. Całość powstała na polecenie ówczesnego króla Belgii (Belgia do dziś jest monarchią parlamentarną) Leopolda II. Przede wszystkim dla uczczenia 50-lecia (w 1880 r.) odzyskania niepodległości przez Belgię. Stąd też łuk triumfalny. Wieńczy go kwadryga – dzieło rzeźbiarzy Julesa Lagae i Thomasa Vinçotte. Za całość projektu odpowiadał francuski architekt Charles Girault, który przejął projekt po zmarłym Belgu, Gideonie Bordiau.

Zespół pałacowy i łuk prezentują eklektyczny styl końca XIX w. Są tutaj przemożny wpływ Art Nouveau, czyli francuskiej secesji z jej bogatą ornamentyką, a także bardzo silne akcenty neoklasycystyczne i postbarokowe. Przepych formy uzasadniała reprezentacyjna funkcja budowli. Z taką właśnie spuścizną architektoniczną zmierzyła się restauracja The CUBE.

Restauracja Electroluxa umieszczona została na prawo od kwadrygi, niczym olbrzymi pagon albo raczej karmnik. O okolicznościach projektu The CUBE i technikaliach już pisałem. Teraz oceńmy efekty konfrontacji współczesnej architektury z zabytkiem sprzed ponad 100 lat.

Widać ponad 100 lat różnicy w estetyce architektury, a także w technologiach materiałowych. Zespół pałacowy parku zbudowano z kamienia, żelaza i szkła - materiałów-symboli ery przemysłowej. Zarazem estetyka budowli była wypadkową wszystkich, wtedy już minionych, prądów artystycznych w europejskiej kulturze.

I dla kontrastu: współczesny nam, postnowoczesny i postindustrialny The CUBE. Mały, lekki, autonomiczny, tymczasowy – przenośny. Jego asymetryczna bryła – też synteza części nurtów XX-wiecznego modernizmu - wizualnie odcina się od architektury łuku. Ale dzięki swej lekkości nie zaburza, nie razi. Unaocznia upływ czasu.

Źródło: Arthitectural.com, PARK ASSOCIATI, Electrolux