Polak potrafi! Latający skuter rodem z „Gwiezdnych wojen” powstaje pod Tarnowem

Hoverbike to maszyna, która rozpala wyobraźnię. Próby zbudowania latającego skutera są podejmowane na całym świecie, powstają nawet różne demonstratory i prototypy, ale – na razie – żaden z nich nie okazał się dopracowany na tyle, by mówić o najmniejszym choćby sukcesie i szansie na pojawienie się takiego sprzętu w sprzedaży.

Okazuje się, że prace nad takim sprzętem trwają również w Polsce. W Wojniczu pod Tarnowem działa bowiem firma NEWind Energy, która – jeśli wierzyć deklaracjom jej przedstawicieli – od trzech lat pracuje nad polskim, latającym skuterem. I jest na tyle bliska sukcesu, że zaczęła już przedsprzedaż swojej maszyny, której pierwsze egzemplarze mają trafić do klientów w połowie 2017 roku.

Tanio nie jest – polski latający skuter został wyceniony na 65 tys. dolarów, ale deklarując zakup już teraz, możemy mieć go (a także koszulkę i model) o całe 8 tys. dolarów taniej. Na co możemy liczyć za te pieniądze?

Maszyna o wielkości samochody osobowego ma być napędzana silnikiem z motocykla Suzuki Hayabusa, który – po tuningu – z 1300 cm pojemności ma dostarczyć 330 KM. Silnik napędza zarówno główne śmigła, utrzymujące maszynę w powietrzu, jak i generatory, produkujące prąd dla silników manewrowych.

Zasięg Raptora ma sięgać 150 kilometrów, prędkość – do 110 km/h, a pułap lotu nawet 900 metrów. W przypadku maszyny na rynek amerykański pułap, ze względu na przepisy, zostanie ograniczony do 3,7 metra.

Przy masie własnej, sięgającej 300 kilogramów, Raptor ma zapewnić do 140 kilogramów udźwigu i – zdaniem twórców – sprawdzi się nie tylko jako rekreacyjna zabawka dla amatorów mocnych wrażeń, ale również jako sprzęt dla wojska czy maszyna ratownicza.

Wszystko to brzmi bardzo obiecująco, jednak nie ukrywam, że projekt ten budzi we mnie mieszane uczucia. Z jednej strony jest to uznanie i podziw dla ekipy, która bez żadnych kompleksów projektuje sprzęt o ogromnym potencjale, rzucając wyzwanie konkurentom z całego świata. Szanuję wizjonerstwo, śmiałość pomysłu i wkład pracy. I to, że chce im się chcieć.

Z drugiej strony nie mogę pozbyć się wrażenia, że to kolejny z projektów wydmuszek, które wspaniale wyglądają na prezentacjach, w teorii mogą być przełomowe, ale w praktyce są niczym więcej niż zbiorem ambitnych planów, życzeniowego myślenia i iluzji, roztaczanej przed potencjalnymi inwestorami.

Bo gdy czytam, że sprzęt ma trafić do sprzedaży w 2017 roku, a póki co nie ma nawet prototypu, to w głowie rozlega się głośny alarm detektora bzdetu. Doceniam optymizm i entuzjazm, ale – na litość Cthulhu! – byle auto projektuje się latami, dopracowując najmniejszy detal i przewidując każdą z możliwych sytuacji. Dziwi mnie to tym bardziej, że niektórzy dziennikarze przekazują informacje o Raptorze bez żadnej refleksji czy choćby cienia wątpliwości.

Jasne, że pionierzy lotnictwa 100 lat temu budowali swoje maszyny chałupniczymi metodami i niektóre z nich nie tylko latały, ale i nie zabiły swoich twórców. W tym przypadku mówimy jednak nie o sprzęcie dla amatorów mocnych wrażeń, ale o produkcie, który miałby trafić do sprzedaży, a zatem musi spełniać masę norm i dawać nadzieję, że pierwsza wycieczka polskim latającym skuterem nie będzie zarazem ostatnią.

Dlatego, choć serce cieszy się na myśl, że idea hoverbike’a mogłaby zostać urzeczywistniona właśnie w Polsce, to rozum nie pozostawia złudzeń: opowiadać o wielkich planach może każdy, podobnie jak pokazywać rendery i rysunki sprzętu. I publikować ogłoszenia o naborze na pilota oblatywacza.

Ale zanim nie zobaczę Raptora w locie, będę traktował te opowieści tak samo, jak historie o potworze z Loch Ness, uczciwych politykach i Trójkącie Bermudzkim. Szanowni producenci! Zamiast chwalić się planami, pokażcie działający prototyp. To najlepszy sposób na rozwianie wszelkich wątpliwości.