Wszystko o Sony Bravia 4K HDR: ceny, modele telewizorów i odtwarzacze obsługujące UHD Blu‑Ray

Na polskim rynku debiutują najnowsze telewizory Sony Bravia 4K HDR. Czym wyróżniają się wśród konkurencji i co ciekawego może nam zaoferować ten sprzęt?

Należąca do Sony marka pojawiła się w 2005 roku, zastępując wcześniejszą markę WEGA. Japoński producent sygnuje nią wysokiej klasy telewizory, wyposażenie kina domowego, projektory czy odtwarzacze multimedialne.

Serie urządzeń, produkowanych pod tą marką łączy zmieniany co kilkanaście lub kilkadziesiąt miesięcy styl projektowania. Dzięki niemu różne urządzenia, jak telewizory, odtwarzacze czy kolumny kina domowego zachowują spójny design. Obecnie za wzornictwo marki odpowiada Hiroaki Yokota.

Do tej pory pod marką Bravia pojawiło się kilka linii wzorniczych. Były to kolejno:

• Floating Glass Design
• Draw the LINE
• Monolithic Design
• Sense of Quartz Design
• Wedge Design
• Slice of Living (aktualna)

Wynalezione w 1834 roku urządzenie ma formę dwóch walców. Na powierzchni zewnętrznego znajdują się szczeliny, przez które widać wewnętrzny walec. Znajdują się na nim rysunki z poszczególnymi etapami ruchu. Gdy walce wirują, obserwator patrzący przez szczeliny ma – dzięki efektowi stroboskopowemu - wrażenie obserwacji ruchu.

Debiutowi marki towarzyszyła kampania reklamowa, zapamiętana za sprawą klipu, w którym wykorzystano dziesiątki tysięcy różnokolorowych piłeczek, toczących się w dół ulicy.

Przy okazji Sony zdobyło wpis w Księdze Rekordów Guinnessa: aby zareklamować płynność ruchu, wyświetlanego na telewizorach Bravia, Sony zbudowało największy na świecie zoetrop, nazwany Bravia-drome.

Urządzenie o wadze 10 ton stanęło w północnowłoskim miasteczku Venaria w pobliżu Turynu. Choć nawiązywało do XIX-wiecznych protoplastów kinematografu, umieszczono w nim nowoczesne ekrany, na których można było wyświetlać różne obrazy.

Celem tej reklamy było pokazanie, jak wraz ze wzrostem liczby wyświetlanych na sekundę klatek (tu uzyskanych dzięki większej prędkości zoetropu) poprawia się wrażenie płynności ruchu, istotne m.in. podczas oglądania transmisji sportowych.

Niemal każdy z producentów sprzętu stosuje własną terminologię, opisującą funkcje urządzeń i zastosowane w nich technologie.

Czasem, gdy rozwiązanie jest rzeczywiście unikatowe, ma to sens, ale często jest po prostu zabiegiem marketingowym, sugerującym wyjątkowość powszechnie znanego i stosowanego rozwiązania.

Nie inaczej jest w przypadku Sony – japoński producent w opisach telewizorów stosuje kilka określeń, które mogą nie występować w specyfikacjach sprzętu innych marek. Co one oznaczają?

Obsługa dodatkowej ścieżki dźwiękowej, przeznaczonej dla osób z wadami wzroku. Ścieżka ta może zawierać dodatkowy, niezależny od dialogów opis tego, co widać na ekranie, np. wyglądu jakiejś osoby.

Funkcja, która dzięki wykorzystaniu standardu HDMI CEC (Consumer Electronic Control) pozwala na sterowanie pilotem od telewizora innymi urządzeniami, jak odtwarzacz Blu-Ray, amplituner czy aparat fotograficzny.

Możliwość jednoczesnego wyświetlania obrazu z dwóch źródeł. Odpowiednik funkcji Picture in Picture.

Funkcja wstawiająca do materiału wideo generowane przez urządzenie, dodatkowe klatki pośrednie, dzięki którym ruch na ekranie powinien wydawać się płynniejszy.

Rozwiązanie pozwalające na oglądanie filmów z oryginalną liczbą klatek na sekundę, czyli nie 25 jak w telewizji, ale 24 jak w kinie. Ma to na celu zapewnienie wrażeń możliwie zbliżonych do seansu kinowego.

Opracowana przez Sony technologia podświetlania matrycy LCD. W roli podświetlenia występują osobne diody dla światła czerwonego, zielonego i niebieskiego. Rozwiązanie to pozwala wierniej oddać wyświetlane na ekranie kolory.

Jest to reprodukcja obrazu w sposób możliwie zbliżony do ludzkiego wzroku. [block position="indent_right"]6071[/block]Ludzkie oko jest w stanie rejestrować obraz o dużej rozpiętości tonalnej: w słoneczny dzień dostrzegamy zarówno błękit nieba, jasne kłęby chmur, jak i detale przedmiotów, znajdujących się zarówno w pełnym słońcu, jak i w cieniu.

Rozwiązanie, znane obecnie jako HDR (High Dynamic Range image) zastosowano najpierw w fotografii – już w 1856 roku francuski fotograf Gustave Le Gray wykonał z różnymi ustawieniami dwa zdjęcia, na jednym rejestrując poprawnie jasne niebo, a na drugim ciemne morze. Następnie połączył zdjęcia tak, aby zarówno jasne, jak i ciemne fragmenty były dobrze widoczne na jednej fotografii.

Obecnie niektóre aparaty fotograficzne, w tym również te w smartfonach, tworzą zdjęcia HDR automatycznie, łącząc kilka fotografii wykonanych jedna po drugiej z różnymi ustawieniami.

Jak to wygląda w praktyce? Łatwo się o tym przekonać, przeciągając suwak na poniższym zdjęciu.

Czytając encyklopedyczne opisy HDR można dojść do wniosku, że w przypadku telewizorów ta technologia oznacza po prostu wysoki kontrast. Tylko częściowo jest to prawdą, bo HDR w praktyce oznacza jaśniejszą biel i ciemniejszą czerń, ale również więcej szczegółów pomiędzy nimi.

W omówieniach dotyczących tej technologii Sony podkreśla również precyzję w odwzorowaniu kolorów, a komentujący wprowadzenie HDR w branży telewizyjnej filmowiec, Pablo García Soriano stwierdził:

Ile w tym marketingowej ściemy i podstępu producentów, którzy – wraz z nowym standardem nośników wideo – chcą nakłonić nas do zmiany sprzętu? Okazuje się, że mniej, niż mogłoby się wydawać.

HDR jest bowiem czymś, co naprawdę widać,w przeciwieństwie do np. nie w każdych warunkach widocznej, wyższej jakości 4K. Wskazują na to opinie osób testujących nowe rozwiązanie na odpowiednim sprzęcie (telewizor 4K ze wsparciem dla HDR, odtwarzacz UHD Blu-Ray i film, wspierający tę technologię).

Relacje pierwszych recenzentów są są co najmniej entuzjastyczne.

Teoretycznie istnieją telewizory, które – dzięki elektronicznej obróbce obrazu – są w stanie zmienić zwykły film w materiał zbliżony do HDR.

Warto jednak pamiętać, że jest to jedynie półśrodek, a pełnię wrażeń dostarczy dopiero film, wykorzystujący tę technologię i zakodowany w sposób, pozwalający na zapisanie możliwie wielu informacji na temat obrazu. Skąd wziąć takie filmy?

Poza straemingiem, możliwość taką oferuje nowy nośnik materiałów wideo – Ultra HD Blu-ray, czyli następca starszego o 10 lat Blu-Raya, opracowany z myślą o filmach w rozdzielczości 4K. Pojemność nowych krążków wynosi – 50, 66 lub 100 GB, w zależności od ilości warstw, na których zapisywane są dane (odpowiednio 1, 2 i 3).

Jak w przypadku każdej nowości, problemem jest ograniczona dostępność filmów i odtwarzaczy, obsługujących ten standard. Wybór jest na razie niewielki (tylko dwa odtwarzacze i kilka zapowiedzianych), a ceny wysokie.

(cena: 400 dol.)

(cena: 600 funtów)

Duże pojemności nowych nośników pozwolą na zapisanie wielu informacji o obrazie, a materiały wideo, zakodowane za pomocą stosunkowo nowego i wydajnego kodeka HEVC (High Efficiency Video Coding, H.265), mogą mieć bitrate sięgający 128 Mbit/s, co powinno przełożyć się na wspaniałą jakość obrazu.

Różnicę w jakości zobaczymy na każdym telewizorze 4K, jednak pełnię możliwości kodeka i nośnika wyciągniemy dopiero na telewizorze z obsługą HDR. Na pozostałych część detali będzie po prostu niewidoczna.

Paradoksalnie, choć HEVC jest coraz powszechniej stosowany również przez różne serwisy VOD, największą popularnością cieszy się na torrentach. Nowa technologia i najwyższa jakość wkraczają zatem na salony tylnymi drzwiami. Na jakim sprzęcie można docenić jej zalety?