Niedoszłe muzeum sztuki w Nowym Tajpej [cz.2]

Projekt Green Cell swoją wyjątkowość zawdzięcza bardzo przemyślanemu sposobowi, w jaki łączy architektonicznie wyrafinowaną formę bez uciekania się do rezygnacji z funkcjonalności... Kengo Kuma pokazał też, że pozornie skomplikowana inżyniersko konstrukcja, taką być nie musi. Jest to istotne ze względu na geograficzne położenie Tajwanu.

Projekt Green Cell swoją wyjątkowość zawdzięcza bardzo przemyślanemu sposobowi, w jaki łączy architektonicznie wyrafinowaną formę bez uciekania się do rezygnacji z funkcjonalności... Kengo Kuma pokazał też, że pozornie skomplikowana inżyniersko konstrukcja, taką być nie musi. Jest to istotne ze względu na geograficzne położenie Tajwanu.

Część 1

Japończyk Kengo Kuma projektując budynek, pamiętał o tym, że Tajwan leży nie tylko na obszarze aktywnym sejsmicznie, ale także regularnie nękanym przez tajfuny. Z tego powodu bardzo starannie podszedł do swojego projektu od strony inżynierskiej. Starał się też udowodnić, że klucz do trwałości Green Cell leży w prostocie proponowanych rozwiązań.

Kengo Kuma uniknął też maniery nagminnej u mistrzów architektury, czyli pamiętał, że to budynek ma służyć ludziom. Jego architektura nie wymaga od przyszłych użytkowników dostosowywania się do niej.

Symbioza formy i funkcjonalności. Green Cell spełnia wszystkie wymagania dotyczące planowanych pomieszczeń i ekspozycji. Budynek jest również kompatybilny z miejskim systemem transportu.

Wizyta w muzeum ma być ucztą dla ducha, ale bez cierpień dla ciała. Green Cell zapewnia to w pełnym zakresie. Koncepcja biologicznej architektury umożliwia funkcjonalne ulokowanie w jednym budynku wielu pomieszczeń o odmiennym przeznaczeniu. Obok sal wystawowych zwiedzający mają do dyspozycji obiekty edukacyjne (aule, biblioteki), handlowe (księgarnie, sklepy), gastronomiczne.

Oczywiście nie jest to wyłączny pomysł Kengo Kumy, a spełnienie przez niego oczekiwań władz Nowego Tajpej. Ich wizja nowoczesnego muzeum to miejsce edukacji i rozrywki dostosowane do zwiedzających bez względu na wiek. Miejsce, w którym można miło spędzić wolne popołudnie. Oby polskie muzealnictwo wzorowało się na tajwańskim podejściu.

A oto krótki przegląd kilku innych, odrzuconych w konkursie propozycji:

3. miejsce zdobył projekt dwójki Hiszpanów Federico Soriano Pelaeza i Dolores Palacios z biura architektonicznego Federico Soriano y Asociados.

Koncepcja portugalskiego biura OODA.

Propozycja architektów z meksykańskiego biura DCPParquitectos.

Projekt biura OTA+ z San Francisco w USA.

Wizja z pracowni architektonicznej bułgarskiego architekta Vlado Valkofa, projektantkami są Polka Małgorzata Błasik (vel Malgorzata Blasik) oraz Anne Valkof.

Projekt niemieckiego biura Behnisch Architekten.