Wkurzona „Jaga” jak z „Matriksa”. Nowa część „Legend polskich”: takich walk w polskim kinie jeszcze nie było!

Oto jest! Premiera nowej części „Legend polskich” pozwala nam śledzić losy kolejnego bohatera, uwolnionego z piekielnych lochów przez Twardowsky’ego. Głowna rola przypadła tym razem Jadze, zagranej przez Katarzynę Pośpiech.

Oszczędzając fabularnych spoilerów wspomnę tylko, że jest poważniej, trochę moralizatorsko i bez znanego z Twardowsky’ego uczucia radosnej demolki. Choć demolka, rzecz jasna, również występuje, wywołując u mnie skojarzenia z końcówką teledysku Shaty QS.

I wiecie co? Mam świadomość, że te słowa stają się trochę nudne, bo powtarzam je po każdej premierze kolejnych części „Legend”, ale bardzo mi się to wszystko podoba. Zarówno jako krótkometrażowy film, jak i jako część większej całości, przywracającej do życia coś, co przez lata było niemal nieobecne w popkulturowym obiegu.

Instrukcję obsługi uniwersum amerykańskich superbohaterów przyswajamy sobie zazwyczaj wraz z pierwszym w życiu łykiem coli. Chłoniemy przygody facetów w rajtuzach i cycatych wojowniczek (jak wiadomo najlepszą zbroją jest blaszane bikini), pozwalając bez oporu wciągać się w tryby gigantycznej i sprawnie działającej machiny amerykańskiej popkultury.

Aby było jasne – nie chodzi mi w tym miejscu o jakąś antyamerykańską kontrrewolucją kulturalną. Nie w tym rzecz, bo Hollywood i cała reszta robi świetna robotę. Ale to nie znaczy, że – doceniając kulturową czy raczej popkulturową ofertę zza Atlantyku – nie możemy cieszyć się z rodzimych dokonań.

Bo mamy przecież coś, czego Hollywood nie kupi za żadne pieniądze. To trochę jak z zabytkami: chcesz rozśmieszyć Europejczyka? Pokaż mu najstarszy budynek w Los Angeles.

Zamiast wymyślanych naprędce w czasach Wielkiego Kryzysu facetów w rajtuzach mamy autentyczność, popartą setkami lat historii i bohaterów z krwi i kości, którzy wrastali w tradycję tej ziemi wraz z pokoleniami jej mieszkańców.

Dlatego Jaga - trochę, ale tylko trochę jak Geralt - ma coś, czego próżno szukać w zagranicznych blockbusterach, przynoszących gigantyczne zyski i tworzonych tak, by podobać się jednako na całym świecie.

To klimat który – przynajmniej dla mnie – jest doskonałą kontynuacją tego, czego w pierwszym Wiedźminie mogliśmy doświadczyć, odwiedzając Odmęty (to chyba mój ulubiony fragment fabuły wszystkich Wiedźminów), a który wcześniej wyzierał z każdej kartki komiksów z przygodami Kajka i Kokosza.

To nieco przejaskrawiona sielskość, tutejszość, pszeniczne łany, dzięcielina pała i hoże dziewoje. Żaden tam Joker (Boruta, nie idź tą drogą!) czy inny Magneto, ale skrzaty szczające do mleka, strzygi i dusiołki czyhające na moment nieuwagi.

Łatwo być prorokiem po fakcie. Dlatego nie odmówię sobie małego autopochlebstwa – wygląda na to, że przed wieloma tygodniami trafiłem z własnymi wyobrażeniami na temat tego, co fajnego dałoby się jeszcze wyciągnąć z polskich legend:

No cóż, choć zamiast Białowieży mamy podradomski skansen, a zamiast Specnazu komando z Żelaznej Góry, to chyba byłem blisko.

A ponieważ wiele wskazuje, że to nie koniec problemów biednego Boruty, bo i Perun nie pogardziłby wolnością, i Twardowski po swojemu coś tam knuje…

Możemy mieć nadzieję, że będzie się działo, a odświeżony panteon słowiańskich superbohaterów zacznie w końcu żyć własnym życiem i ponownie stanie się częścią żywej, masowej kultury, a nie tylko zapomnianym skansenem. Bo przecież – zgodzicie się chyba – naprawdę na to zasługuje. Miłego oglądania!

Jeśli nie widzieliście poprzednich części cyklu, to dobra okazja, by nadrobić zaległości:

• Legendy polskie: „Smok”(http://gadzetomania.pl/58105,baginski-smok-legendy)

• Legendy polskie: „Twardowsky”(http://gadzetomania.pl/58154,twardowsky-baginski-legendy-polskie)

• Legendy polskie: „Twardowsky 2.0”(http://gadzetomania.pl/58792,twardowsky-2-0-legendy-polskie-wideo)

• Legendy polskie: „Operacja Bazyliszek”(http://gadzetomania.pl/58999,legendy-polskie-operacja-bazyliszek)