Wicher, którego nie da się opisać...
Powodami, dla których astronomia jest fascynującym zjawiskiem, są zdarzenia i obiekty, przy których miary i wagi, jakich używamy na co dzień, stają się mikroskopijnie małe. Kolosalne słońca, chmury czy obiekty ukazują nam potęgę, o jakiej nie śnili filozofowie. Jednym z takich zjawisk jest superwicher mający kilkadziesiąt tysięcy lat świetlnych rozciągłości.
Powodami, dla których astronomia jest fascynującym zjawiskiem, są zdarzenia i obiekty, przy których miary i wagi, jakich używamy na co dzień, stają się mikroskopijnie małe. Kolosalne słońca, chmury czy obiekty ukazują nam potęgę, o jakiej nie śnili filozofowie. Jednym z takich zjawisk jest superwicher mający kilkadziesiąt tysięcy lat świetlnych rozciągłości.
ESO (Europejskie Obserwatorium Południowe) ujawniło światu zdjęcie galaktyki NGC 4666, w której rodzi się mnóstwo gwiazd. To nie rzadkość, jednak niezwykły jest wicher gazów, który powstaje przy licznych procesach gwiazdotwórczych. Zostaje on wzmocniony przez oddziaływania grawitacyjne galaktyki z sąsiednimi, a swoje dodają także zachodzące tam wybuchy supernowych.
Epicentrum wichru znajduje się w centrum galaktyki i rozciąga się na kilkadziesiąt tysięcy lat świetlnych, czyli odległość abstrakcyjną dla nas. Niestety, zdjęcie prezentuje tylko samą galaktykę, ponieważ promieniowanie emitowane jest w zakresie rentgenowskim i radiowym. Poniższy rysunek pozwala jednak na zorientowanie się w rozmiarze tego kosmicznego zjawiska.
Wypada dodać, że do NGC 4666 mamy dość daleko. Znajduje się ona 80 milionów lat świetlnych od Ziemi. Prezentowane na początku wpisu zdjęcie wykonano instrumentem Wide Field Imager zainstalowanym na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w Obserwatorium Las Silla w Chile.
Źródło: xmm.esac.esa.int
